Vanaf 1 mei ligt ‘Fucking Berlin’ van Sonia Rossi in de winkel. Dit boek staat sinds verschijnen onafgebroken in de bestsellerlijst van Amazon.de genoteerd, en heeft voor heel veel opschudding gezorgd in Duitsland. Door de ogen van Sonia Rossi – deeltijdhoer en studente wiskunde in Berlijn – krijgt de lezer een kleurrijk beeld van de alledaagse én onalledaagse werkelijkheid van een vrouw die als prostituee in de clubs van Berlijn werkt. Sonia weet op openhartige en sympathieke wijze een beeld te schetsen van een werkomgeving waarin het niet alleen draait om geld en snelle, onpersoonlijke seks, maar juist ook om vriendschap en vertrouwen. En wij laten je alvast van een fragment genieten.
‘En wat doe jij?’ vroeg hij. Ik zweeg. Ging ik deze dakdekker uit Rostock wijsmaken dat ik een wereldwijze studente was die al wat ervaring met het andere geslacht had? Een hardwerkende barkeepster misschien, die altijd trouw luisterde naar de dronken verhalen van eenzame mannen om van de fooi die dat opleverde op vakantie naar huis, naar Italië, te kunnen? Erover liegen was altijd het moeilijkste. Veel mensen die ik kende dachten inderdaad dat ik in de horeca werkte. Je moet weten tegen wie je eerlijk bent.
Gek, dacht ik. We leven in de 21ste eeuw en toch zitten we nog steeds met dezelfde taboes als eeuwen geleden. Zeker als we elkaar ontmoeten in een trein en aan de bar prosecco zitten te drinken. Maar op dat moment kon het me niet schelen. Over een paar uur zouden we afscheid van elkaar nemen en elkaar nooit meer zien. Bovendien was ik aangeschoten genoeg. Dus keek ik hem recht in de ogen en zei: ‘Ik ben hoer.’
Jörg werd knalrood. Het was heel stil. Je hoorde alleen de barmuziek op de achtergrond en het ritmische geratel van de wielen over het spoor. ‘Tja … ik bedoel … hoe is dat voor jou?’ vroeg Jörg na een veel te lange stilte. ‘Je went aan alles,’ zei ik grijnzend. Aan het begin van mijn carrière als hoer had ik die woorden wel duizend keer van andere vrouwen gehoord: van de brutaaltjes, van de onverschilligen en van degenen die deden of het ze koud liet, maar die hun gevoelens gewoon niet toonden. En nu gebruikte ik ze zelf. Ik vond ze wel lekker. Ik voelde me er zelfverzekerder door.
Check deze site regelmatig, want het boek is hier binnenkort te winnen.
Lees ook:(WIN!) Vluggertjes en vaginanijd in ‘Fucking Berlin’ (WIN!)
Lees ook:Loverboys: als je er met een getrouwd bent
Lees ook:Berlijn: van jazzhel tot technohemel
Lees ook:Mariska Hulschers ‘Ja, ik wil’ succesvoller dan haar huwelijken?
Lees ook:Boek voor jonge kinderen van gescheiden ouders