‘Stil genietend in een hoekje met een boekje.’ Als men vraagt aan mijn moeder om mij als kind te beschrijven, zou ze dat antwoord geven. Het verhaal over mijn liefde voor het boek.
Wat was ik blij dat ik kon lezen. Het ene na het andere boekje verslond ik. Wat een geluk dat de biebbus bij ons aan school kwam. Dan kon ik iedere week nieuwe halen. Een boek verlengen? Nooit gedaan. Een extra ritje naar de bibliotheek – in de stad 8 km – verderop was juist nodig om mijn letter honger te stillen.
Mijn fascinatie voor de Tweede Wereldoorlog is ik mijn kinderjaren gestart. De vos van de Biesbosch-trilogie van Ad van Gils las ik dan ook binnen een dag uit. Als voetballiefhebber las ik natuurlijk ook Snelle Jelle.
Een boek wegleggen voordat ik de laatste bladzijde had bereikt, kon ik niet. Daarom verzon ik van alles om toch nog eventjes te kunnen lezen. ‘Licht uit’ klonk iedere avond bij ons door huis. Waarop ik dacht dat ik mijn moeder wel voor de gek kon houden. Als ik mijn pyjama nu op mijn nachtlampje zou leggen, zou zij het licht niet meer onder de deur uit zien komen. Ze zag inderdaad niets, maar ze rook het wel. De pyjamabroek lag te smeulen op het gloeiendhete peertje. Gelukkig was ze er snel bij, want zo’n verhaal had ook heel anders kunnen aflopen.
Als je zoveel leest dan vlieg je dus ook door de collectie heen. De bibliotheek in Hulst was niet de grootste dus er volgde regelmatig bestellingen bij andere vestigingen in het Zeeuwse. En bij gebrek aan boeken greep ik ook snel naar een (leeftijds)niveau hoger. Met als resultaat dat ik als twaalfjarig meisje fan was van Ronald Giphart en Joost Zwagerman.
Mijn leraren Nederlands wisten soms niet wat ze met me aanmoesten… Lees morgen het vervolg.
Lees ook:Kickstart je zelfvertrouwen met een portie positiviteit
Lees ook:Bibliotheek in nieuwe huisstijl symboliseert bibliotheekvernieuwing
Lees ook:Nieuwste werk van Jules Deelder
Lees ook:Auteurs geven uitleg over werking iPad
Lees ook:Boek 65 jaar te laat ingeleverd bij bibliotheek
Leuk stuk, maar… Twaalf jaar vind ik wel heel erg jong. Ik heb altijd tegen mijn eigen kinderen gezegd: wacht er nog maar even mee.
Dank… Tja, had echt zo’n beetje alle jeugdboeken gelezen. Nu is de keuze natuurlijk ruimer dan in mijn tijd. Toen ging je gewoon verder naar het op dat moment populaire werk. Later ook met veel plezier weer terug gelezen.