Misschien heb je een tijdje geleden het artikel over ‘Loswerken’ gelezen. Vandaag vertelt auteur Jan Wolter Bijleveld in Mailen met… meer over het boek.
“In ‘Loswerken’ staan zo’n 40 columnachtige hoofdstukken die allemaal beginnen met een Moet ik…-vraag. Moet ik eerst mijn mail doen en dan mijn werk? Moet ik bevlogen werken? Moet ik echt naar die vergadering? Moet ik alweer een veranderplan omarmen? Er moet nogal wat in het werkende bestaan van vandaag, maar de vraag is: van wie moet dat dan?
Het idee voor Lsltn (staat voor loslaten) bedacht ik in 2006 voor mijn vrouw. Zij had een rottijd op haar werk en sliep slecht. Om half vijf ‘s ochtend hielden to do-lijsten in haar hoofd haar wakker. Daarom bedacht ik om op de woonkamermuur ‘Lsltn’ te schilderen, een soort reminder. Als je dan ‘s ochtends beneden komt, denk je: loslaten. Dat idee heb ik verder uitgewerkt, vooral omdat ik er zelf ook wel wat van kon leren, en begon een website met e-cards. Het plan voor een boek ‘Loslaten’ ontstond pas een paar jaar later. Bij het schrijven daarvan, samen met Ingeborg Deana, had ik al het idee om over organisatie-, werk- en loopbaanperikelen een apart boek te maken. ‘Loswerken’, die titel hadden we ook al. Ik wilde graag schrijven over hoe de wondere wereld van de organisatie, over hoe je jezelf beperkt om te doen wat je graag wilt doen. Begrippen als zelfsturing en resultaatverantwoordelijke eenheden intrigeren me. Je hoort er vooral nog managers over, maar het schept kansen voor veel mensen. Volgens mij is het tijd om die te benutten.”
Wat kunnen de lezers verwachten van het boek?
“Veel vragen. En om de verwachtingen maar meteen helder te maken: geen antwoorden. Volgens mij kan inspiratie heel goed uit boeken komen, maar antwoorden- die komen echt alleen uit jezelf. Misschien ben ik wel te eigenwijs, maar ik heb het gevoel dat het letterlijk volgen van stappenplannen en ‘how to’-methodes leidt tot teleurstelling. Wat wel helpt, zijn vragen die je gedachten op gang brengen. Denk ik. Vragen heb ik in elk geval in overvloed. Er is zoveel waar ik me over verwonder. In ‘Loswerken’ probeer ik de lezer mee te nemen in mijn verwondering en gedachtegangen. In de hoop dat het weer nieuwe gedachten losmaakt. Stof tot nadenken, dat kunnen lezers verwachten. Het gaat over hele gewone dingen, niet zo hoogdravend allemaal. Ik probeer het gewone net een beetje ongewoon te brengen zodat je dagelijkse kijk net even anders wordt.”
Concentreren tijdens het schrijfproces; is dat moeilijk?
“Ooit heeft een schrijver, ik dacht Roald Dahl, zoiets gezegd als: schrijven is gaan zitten en pas weer opstaan als het er staat. Concentratie en discipline – het is een vereiste, maar ik vind dat heel erg lastig. Voor ‘Loswerken’ heb ik me drie keer vier dagen afgezonderd in een huis in een groot bos. Ik hield me aan een vaste dagindeling en was buiten bereik van wifi en andere netwerken (en in de koudste januariweek zelfs twee dagen buiten bereik van stromend water). Vooral mail en internet zijn soms handig, maar ik vind het enorme afleiders. Niet alleen tijdens het schrijven, maar altijd. Daarom heb ik sinds veertien maanden geleden weer gewoon een telefoon-die-alleen-kan-bellen en geen smartphone met-overal-mail-en-internet-etc. Dat is een aandachtversnipperaar.”
Wat kunnen we de aankomende tijd nog meer verwachten?
“Na ‘Loslaten’ en ‘Loswerken’ gaat in elk geval nog een boek verschijnen. Inderdaad, de titel begint ook met Los… Mijn dagdromen gaan echter niet zozeer over boeken schrijven of over verkoopsuccessen op dat vlak. Wel over dat het verhaal over loslaten en loswerken aanslaat omdat mensen er wat mee kunnen. Ik begin het ook steeds leuker te vinden om voor een groep mensen te staan. Ik blijf eerder schrijver dan spreker, maar nu ik het eenmaal op papier heb gezet, vind ik het makkelijker om erover te vertellen en leuk om direct reacties te zien en te horen. De boeken zijn één middel, maar er zijn veel meer manieren om het verhaal te vertellen en dichtbij mensen te brengen.”
Welk boek ligt er op uw nachtkastje?
“Het laatste boek was ‘Life’ van Keith Richards – wat een leven, ik heb het al voor de tweede keer gelezen. ‘Neem de tijd’ van Koen Haegens las ik daarvoor. Dat had ik graag willen lezen voordat ik ‘Loswerken’ schreef, maar toen was het nog niet verschenen. Wat er altijd ligt, is het kleine oranje boekje over de Tao van Lao Tse, een hele toegankelijke vertaling die ik ooit van een vriend kreeg. Mooi om steeds wat uit te lezen en op de woorden te kauwen.
Lees ook:Loswerken – Daar maak je tijd voor!
Lees ook:Mailen met… Jeanine Laudy
Lees ook:Mailen met… Saskia Profijt over ‘Zwijgplicht’
Lees ook:Mailen met… Pim te Bokkel over Dit is hoe een storm ontstaat
Lees ook:Mailen met Marion Pauw