Ze zijn dol op skaten, roze glitters en de Efteling. Heel gewone kinderdingen. Toch zien, horen, voelen en weten ze meer dan gemiddeld, en dat maakt nieuwetijdskinderen anders. Hun wereld bestaat naast familie en speelgoed ook uit geesten en vreemde gekleurde vormen. Prachtige portretten in woord en beeld van nieuwetijdskinderen.
Barts nuchtere moeder had nooit verwacht dat ze kamers zou ‘uitroken’ met wierook om de omgeving te neutraliseren. Maar ze doet het, voor haar zevenjarige paranormale zoon, wanneer hij overstuur en angstig is van alle energieën om hem heen. Eén ding blijkt duidelijk uit ‘Mijn vader lijkt op Barbapapa’: nieuwetijdskinderen spelen geen toneel. Zij zijn heel sensitief.
Wat zij zien, horen of voelen is écht. Ze hebben vaak een sterke eigen visie en wil, wat voor andere mensen, ouders en onderwijzers bijvoorbeeld, niet altijd even gemakkelijk is. In dit boek vertellen zij onbevangen en openhartig hoe hun anders-dan-gewone wereld eruitziet. En ook wat het met je doet als anderen je niet begrijpen. Naast de kinderen zelf, komen ook hun ouders aan het woord.
Hermelijn van der Meijden brengt de verhalen objectief en zonder opsmuk. Fotograaf Erik Buis weet heel knap de innerlijke worsteling en de eigenheid van deze ‘kleine wijzen’ vast te leggen. Deze sprekende foto’s tezamen met de tekst zorgen voor prachtige portretten van deze bijzondere kinderen, die diep in hun hart toch het liefst ‘gewoon’ zouden willen zijn.
[isbn]9789021549880[/isbn]
Lees ook:Evelinde Crone duikt in het sociale brein van de puber
Lees ook:Kip wil graag zijn…
Lees ook:Geschreven portretten op reis
Lees ook:Boek voor jonge kinderen van gescheiden ouders
Lees ook:Bruna breidt educatieve wedstrijd Woordpret uit