Goed nieuws voor de liefhebbers van het werk van Susan Smit. We mogen haar nieuwste roman ‘Vloed’ weggeven. Je moet daarvoor de volgende vraag beantwoorden: Waar gaat het boek over als jij mag schrijven over je familiegeschiedenis.
Voor ‘Vloed’ is Susan Smit in haar eigen familiegeschiedenis gedoken. Lees hier alvast de beschrijving van het boek:
“Noordwijk, 1899. Adriana van Konijnenburg weigert haar eerste huwelijksaanzoek. Liever zit ze te lezen of te schrijven, zoals haar vroegere speelkameraadje Henriëtte Roland Holst. Haar vader, hotelier en reder, verandert het vissersdorp in een mondaine badplaats door badkoetsjes op het strand te zetten en een badhotel te beginnen.
Als Adriana liefdadigheidswerk doet in een clubhuis voor vissers ontmoet ze Jacob, een jonge visser op wie ze verliefd wordt. Het verschil in klasse is groot en de verhouding strandt. Ze stort zich op haar poëzie en laat zich schaken door een ober die in een van de hotels werkt, een charmeur en bastaardkind van Willem III.
Ze wordt onterfd en verbannen uit Noordwijk, maar kiest vol overgave voor de liefde, alsof ze alsnog de juiste keuze wil maken. Jaren later, als ze inmiddels moeder is, levert ze de grootste strijd van haar leven om terug te keren…”
Lees ook:Dokter Frank chat met Susan Smit
Lees ook:Susan Smit over spiritualiteit
Lees ook:Susan Smit Zwanger met lichaam en ziel
Lees ook:Signeersessie Susan Smit 27 april Bijenkorf Amsterdam
Lees ook:Pikante schrijvers?
Ik wil mijn lezers de romantische ontmoetingen laten mee beleven die mijn voorouders hadden op het kleine bruggetje met de naam “Luursema’s til” in het Groningse Tjuchem.
mijn moeder ‘moest’ op haar 17e trouwen. daar was mijn opa niet blij mee. wat het allemaal nog erger maakte, was dat mijn vader uit een rooms gezin kwam, terwijl mijn moeders nest protestant was. een verhaal over liefde, trouw, geloof, dromen en verwachtingen aan het begin van de sexuele revolutie.
Ik zou een boek schrijven over mijn vader.
Mijn vader was 17 jaar en vaarde op een logger. Hij zat op zee toen de oorlog (40-45) uitbrak. Met de boot uitgeweken naar Schotland, in de oorlog heel veel convooien gevaren tussen Amerika en Engeland. Veel ellende meegemaakt. 6 jaar niet zijn moeder, broers en zussen niet gezien. Toen hij terug kwam nam hij zijn vrouw mee (Schotse), en mijn broer.Ik ben in Leiden geboren.
De trouwerij en huwelijk van mijn schoonouders. Is niet iets om jaloers op te zijn maar ik zou wel willen weten hoe zij dat zelf ervaren hebben.
Over de joodse geschiedenis van een familie
Over liefde en poezie
Als ik over mijn familie mocht schrijven zou ik beginnen met de zeer verschillende afkomsten (rangen en standen) in onze familie. Onze familie is zo ontzettend divers, dat je niet zou zeggen dat het 1 familie zou kunnen zijn. Het belangrijkste in het boek zou de ziekte van mijn moeder beschrijven. Zij kreeg op 41-jarige leeftijd borstkanker en overleed daaraan op haar 49e. Indrukwekkende tijd om over te schrijven.
Ha. Ik zou een onderzoek doen naar gekte -in de breedste zin van het woord – binnen 1 gezin. Het gezin waar mijn vader uit komt. Alle tien de kinderen zijn creatief, uitgesproken, intelligent, artistiek, flamboyant, opvallend, krengerig, spiritueel, drammerig, veroordelend en uitermate charmant. Ook hebben ze alle 10 op de een of andere een ‘tik van de molen’, depressief, verslaafd, schizofreen, manisch-depressief, narcistisch. Hoe komt dit? Komt dit door geldingsdrang? Is het genetisch? Hoe kijken ze er zelf tegen aan? Komt het door de vader? Of toch door de moeder? Waren deze eigenschappen ook al bij de opa’s en oma’s aanwezig? Nurture/nature, daar gaan we weer.
Zou het schrijven vanuit het perspectief van mijn vader, ten tijde van zijn dood (zie daarvoor http://www.piratesse.nl).
Hm, interessante vraag dit. Leuk!
Hoi, ik zie je verhaalidee bij Vloed staan!
Ik heb laatst zo genoten van het volgende boek:
http://www.dizzie.nl/b_27893_Het-Spijt-me-zo.php
Zonder verkeerd over te willen komen (ik bedoel ik wil niet dat je denkt dat ik suggereer dat je je idee daar vandaan hebt), wil ik je het zeeeeer aanbevelen: humor en karakters en gekte. Het was een heerlijke chaotische beleving. Een superaanrader!!!
Groetjes, Anne-Marie
@Anne-Marie,
Zo leuk dat je die suggestie doet! Ken de schrijfster niet, en ook het boek niet en voor nieuwe schrijvers en boeken ben ik altijd in. Ik weet al wie morgen naar aanleiding van jouw enthousiaste beschrijving naar de boekhandel gaat rennen: ik
.
Dank je!!
Martine
Ik zou een boek willen schrijven over alle geheimen in de familie.
Dingen die iedereen verbergt, omdat het in de tijd dat het speelde een schande was en dan daarbij de invloed die die dingen hebben gehad op het leven van nu
Mijn boek zou gaan over mijn tijd dat ik er ineens op 28 jarige leeftijd alleen voor kwam te staan, terwijl ik net moeder was geworden. De dood is iets ongrijpbaars en vormt je in het leven. Hoe je verder gaat, met wie en wat er allemaal voor goeds en slechts op je pad komt. Dipjes en depressie, goede raad en hoop, werken, zorgen, grootbrengen en verantwoording dragen, nieuwe relaties ontdekken, angsten, liefde en minnaars. Terugkijken en vooruitgaan. Een boek zonder oordeel waar mensen wel weer leren dat de realiteit anders is.
de geschiedenis van heel ver terug in mijn familie Hopelijk waren dat wat spannende mensen met sappige verhalen anders wordt het zo”n saai boek
Over mijn vader die altijd op reis was om voor zijn gezin de kost te verdienen. Het gaat dan wel over de jaren 50. Zijn werk omvatte in de vijftiger jaren al de hele wereld maar als hij dan eens thuis was werden we met allerlei nieuwigheden verblijd, dingen waar we hier in Nederland nog nooit van gehoord hadden laat staan gezien. Ook hebben we van zijn verhalen veel geleerd hoe het er in de rest van de wereld aan toe ging, kortom ondanks dat hij er bijna nooit voor ons was heeft hij het leven van mij en mijn zus enorm verrijkt.
Over liefde, drama, Geschiedenis en geheimen
ik zou de geschiedenis willen weten……
waarom ik als “onecht”kind op de wereld kwam …..
en wie daarvoor verantwoordelijk was ……….
en of die mensen die mijn “echte vader en moeder waren “ooit van elkaar gehouden hebben……..of dat ik een ongelukje was
Over de rol binnen mijn familie over het steeds opnieuw weer moeten ontkennen van een (ander) deel van je identiteit.
Als kind van een Indische vader en een ‘inlandse’ moeder, leerde mijn vader zich alleen maar te identificeren met het Nederlandse, het rationele, het altijd 2x zo goed moeten presteren als een ‘echte’ Hollander, terwijl hij geslagen werd als hij met Inlanders omging.
Als buitenkamper bleven ze tijdens de oorlog juist door dat inlandse ‘bloed’ buiten het kamp, waar ze om te overleven ook contacten moesten aanknopen met de Japanse bezetter, die in een huis vlakbij hun hoofdkwartier hadden, terwijl min tantes zich verborgen moesten houden.
In de bersiap tijd werden ze juist weer Nederlander en werden buren opeens vijanden, Japanners beschermers, en mijn oma een buitenlander in haar eigen land.
Na de ‘terugkeer’ (die echt maar de 1e keer was) in Nederland, werd mijn opa die zo trots was op zijn Nederlandse bloed opeens een bruintje, een buitenlander die banen kwam inpikken…
Ook ik groeide op trots om Nederlander te zijn, tot ik merkte dat ik toch allochtoon bleek, omdat mijn vader niet in Nederland geboren was. En nu de haat tegen ‘buitenlanders’ triomfen viert, en ik zelf wantrouwen bemerk omdat ik, mix van vele soorten bloed, ‘misschien wel Marokkaans zou kunnen zijn’ voel ik me weer steeds vaker een buitenstaander, en worden Nederlanders opeens weer Hollanders…
Ai, dat is een lastige. Vaak zijn we geneigd om het melodrama des levens te verwoorden. Als veertiger zijnde heb ik ook al een aardige rugzak als bagage waaronder een alcoholische gewelddadige vader, en op de vlucht gaande moeder. Tuurlijk, kan gaan voor de thriller versie maar zou ik begunstigd geweest zijn met schrijverstalent dan zou ik me toeleggen op het nu, het vertrouwen in leven.
Eigenlijk moet ik zelf lachen om het bovenstaande, daarom ben ik ook geen schrijver: Ik ben nu totaal gebroken met mijn familie dus ik kan me niet eens een verhaal indenken over mijn familiegeschiedenis. Ben wel dol op het leuke en met liefde gevulde NU.
Ach…..
Geen goede suggestie dus maar ik zou wel graag de mooie bovenstaand omschreven liefdesgeschiedenis winnen en lezen
))))
Hey,
Mijn boek zou gaan over de gevolgen die je draagt van een dominante moeder, die een mens zijn ganse leven zegt hoe je moet leven en wat je moet doen,en dan zelf juist het tegenovergestelde doet!! de frustratie hoe je met zo een moeder moet omgaan en nooit een eigen mening mag hebben!!
Over de sterke vrouwen in onze familie !!!
over de moeilijkheden van familiebanden dingen die je van vrienden niet zou nemen en het omdraaien van de rollen van kind naar verzorgster.
Mijn oma die aan dementie leed en daardoor de gekste dingen uithaalde. Over de mooie momenten die ze met deze ziekte toch kon hebben.
Geen idee. Maar ik denk wel dat de ideën die hierboven staan al mooi wordt. Elk verhaal is natuurlijk wel uniek. Want ieder mens is uniek.
Lijk me een prachtig boeken, heerlijk om te lezen.
Het boek zal gaan over mijn dominante moeder,hoe zij mijn leven en die van mijn broer onderdrukt hebben,mijn broer is overleden aan Aids en ikzelf ben lesbisch. Een groter taboe kun je op het platteland niet meer vinden. Mijn moeder heeft ons door haar houding tot de grond toe afgebrand.
En toch….zal ik overwinnen,want,eind goed,al goed…
Toch?
Ik verwonder me over de vraagstelling:
Waar gaat het boek over als jij MAG schrijven over je familiegeschiedenis.
Iedereen zou immers mogen schrijven, dat is geen voorrecht.
Het is echter een voorrecht om het talent te bezitten gebeurtenissen die zich afspelen in vervlogen tijden te kunnen vastleggen in de poëtische woorden, hetgeen susan smit o.a doet.
Als ik een boek over mijn familiegeschiedenis zou schrijven zou die over mijn eigen jeugd gaan, getekend door teveel aanblikken die een kind niet zou moeten hebben gezien, over het sluiten van je ogen en ze later weer openen om de pijn opnieuw ten volle te ervaren.
Ik zou een boek schrijven over het veel te korte leven van mijn ruim 10 jaar terug op 51 jarige leeftijd overleden vader. Hij had geen makkelijk leven, maar zoveel liefde te geven en gegeven (terwijl velen met een zelfde achtergrond in de goot belanden). Ondanks alle tegenslag maakte hij er wat van. Ik mis hem nog iedere dag en zou hem hiermee willen eren.
Over mijn oma uit indonesie die verliefd werd op een boer, daar kwamen 5 kinderen van, die niet opgevoed konden worden en die elk tragische dingen op hun pad tegen kwamen.
Het beinvloeden niet alleen hun leven maar ook dat van hun kinderen.
Het zou gaan over de cirkel die doorbroken moest worden en leugen en intriges die binnen een familie zijn.
Deze actie is gesloten.
Ik zou willen schrijven over mijn voorouders die uit Rusland kwamen…
Over mijn opa, hij was hoofdagent en heeft heel wat mee gemaakt tijdens zijn tijd als hoofdachtend, leuk om alle verhalen en keer op te schrijven, zijn leuke verhalen.