Schrijver Jan Siebelink is vrijdagmiddag in het raadhuis van zijn woonplaats Ede geridderd in de Orde van de Nederlandse Leeuw. De schrijver van de bestseller ‘Knielen op een bed violen’ kreeg de versierselen uitgereikt door minister Ronald Plasterk (Cultuur).
Voor Siebelink was het lintje een verrassing, aldus een woordvoerster van uitgeverij De Bezige Bij. Nietsvermoedend kwam Siebelink naar het gemeentehuis om een feestelijke bijeenkomst bij te wonen rond de vijftigste druk van ‘Knielen op een bed violen’. De eerste druk van deze roman verscheen in januari 2005. Sindsdien zijn al 580.000 exemplaren van het boek gedrukt en volgens de woordvoerster is dat uniek voor een boek dat nog geen vijf jaar oud is. De bestseller werd in het verleden bekroond met de AKO Literatuurprijs en de NS Publieksprijs.
In het tijdschrift Nouveau praat Siebelink deze week over vijf belangrijke vrouwen uit zijn leven. Zijn moeder beschrijft hij als ‘een baken in zee’: “Als klein kind wilde ik altijd bij haar op schoot zitten, maar toen mijn broertje Hans werd geboren – ik was toen twee – kreeg ik een concurrent. Mijn moeder was de draagster van het gezin, een praktische, realistische vrouw, die het schip drijvend hield.”
Zijn vader was een teruggetrokken man, die zich op feesten en partijen niet liet zien: “Hij bleef gewoon weg en mijn moeder zat de hele dag alleen met ons op zo’n feest. Mijn vader was toen al bekeerd tot het geloof. Mijn moeder moest dan ’s avonds, in het pikkedonker, alleen terug, met drie kinderen op de fiets. Mijn moeder moet erg eenzaam zijn geweest.”
Aan zijn kleuterjuf heeft hij goede herinneringen. Zo mocht hij als enige van de klas de hele dag haar hand vasthouden: “Aan haar denkend, voel ik bescherming en geborgenheid. Dat gevoel tekent mijn hele leven: bescherming zoeken. Het belangrijkste dat ik zoek en vind bij de vrouwen in mijn leven.” Jaren later nam zijn juffrouw Duyfjes. Siebelink eens in bescherming, toen een homofiele medeleerling zijn oog op hem had laten vallen: “Zij zag dat die bemoeienis te ver ging, dat ik er niks van snapte, ik wist niet eens dat er homofilie bestond bij wijze van spreken.”
Redacteur Suzanne Holtzer van zijn uitgever de Bezige Bij kan hij zonder probleem alle kritiek accepteren. Siebelink zou niet met een man kunnen werken: “Ik ben zelf een vrouwelijkachtige man, ik schrijf vrouwelijk en ik schrijf heel vaak over vrouwen. Alleen een echte vrouw kan en mag mij vertellen waar en hoe mijn boeken nog mooier kunnen.”
Siebelink is zijn vrouw Gerda erg dankbaar: “Zonder Gerda lag ik in de goot. Echt, ik weet niet wat er dan van mij terecht zou komen. Hij vindt zijn vrouw nog steeds aantrekkelijk: “Gerda is nu 69, ze ziet er nog steeds goed uit, ze heeft heel mooie ogen. Wat ik ook leuk vind, is dat mannen zich nog altijd naar haar omdraaien.”
Zijn vrouw heeft erg moeten wennen aan zijn status van Bekende Nederlander en de roem die daarbij hoort: “Zij is ook wel bang geweest dat ik zou ingaan op de adoratie van vrouwen, die bij lezingen om me heen dartelen en dwarrelen.” Siebelink geeft toe daar heel gevoelig voor te zijn: “Ik vind het leuk om sms’jes of briefjes te krijgen van meisjes en vrouwen, die elke letter van mij gelezen hebben en die graag een afspraak met me willen maken.”
Of hij dat ook doet? “Mwah, laat ik daar m’n mond nu eens over houden.” Zeker is dat Siebelink gek is op aandacht en adoratie: “Ik vind het prachtig dat vrouwen mij begeren. De status van begeerd worden is toch spannend en mooi?” Maar hij blijft wel trouw: “Aan Gerda en aan mijzelf.”
(Bron: ANP)
Lees ook:Jan Siebelink, Ted van Lieshout, Rudi Wester bij SLAU
Lees ook:Jan Siebelink 70 jaar
Lees ook:Gaat Dieter Ceustermans te ver in Vluchtmisdrijf?
Lees ook:Lastminutemama’s – verhalen over laat kinderen krijgen
Lees ook:De vrouw achter ‘Het leed dat huisvrouw heet’