Wij geven auteurs de kans om zich voor te stellen aan een breder publiek. Eva Krap, die dit jaar ‘Dagboek van een impulsief karakter’ uitbracht, maakt hier graag gebruik van. Daarnaast mogen we ook een exemplaar van haar humoristische boek weggeven.
Op het moment dat Eva in de ziektewet kwam, besloot ze haar passie weer op te pakken. “Van kinds af aan heeft mijn vader mij gestimuleerd in het schrijven van verhalen. Zelf schreef hij sprookjes die ik als kind verslond. Op deze manier ontstond mijn liefde voor het geschreven woord. Een quote van mijn vader en mij werd al snel: ‘Er is niets mooiers dan het kleuren van de waarheid’.”
“Toen ik in de ziektewet kwam, besloot ik om de hechtische periode uit mijn leven op papier te zetten. Het boek is dan ook voor een deel autobiografisch. Toch wilde ik er geen verdrietig verhaal van maken. Daarom besloot ik om alle belangrijke gebeurtenissen in mijn leven, waaronder mijn bevalling, scheiding, rampzalige dates en het overlijden van mijn vader op een humoristische manier op te schrijven. Mijn zelfspot heb ik er zo in verwerkt dat het voor de lezer hilarisch is om te lezen hoe een jong meisje haar leven weer oppakt na een scheiding. De reden dat ik de lezer een kijkje gun in mijn leven, is dat vrijwel iedere vrouw zich erin kan herkennen. Wie heeft er geen rampzalige date gehad? Of een hobby die compleet uit de hand liep?”
Klinkt herkenbaar, maar waar gaat het boek nu precies over. Eva vertelt: “In het boek maken we kennis met Miriam, een hippe – althans zo denkt zij zelf – jonge vrouw, met een prachtige zoon. Ze heeft het goed voor elkaar. In haar huwelijksnacht vraagt ze zich al af of ze de juiste keuze gemaakt heeft, ze heeft de ene rampzalige date na de ander en is een ster in het maken van blunders. Ieder normaal mens zou het opgegeven hebben, maar Miriam? Die zet door, wat zorgt voor nog meer lachwekkende situaties.”
Wil je dit boek winnen, stel dan je vragen aan de schrijfster. Zij zal deze beantwoorden en als de actie gesloten is de leukste vraag belonen met een gesigneerd exemplaar van ‘Dagboek van een impulsief karakter’.
Lees ook:Pap, vertel ‘s! bijzonder cadeau voor vaderdag
Lees ook:Mailen met Esther Jacobs (+Win!)
Lees ook:Cecelia Ahern schrijft weer een betoverende roman
Lees ook:Jongste dochter van Willem Elsschot overleden
Lees ook:Het geniale dagboek van een superpuber
en?ben je impulsiever dan ik ,denk je?laat t me lezen dan!
als free jazz muziekant heb ik dit wel erg lang getraint om impulsief te reageren op de muziekale verhalen van mn medemuziekanten.maar in andere dingen kan ik heel behoedzaam zijn dus misschien heb je wel gelijk,maar ik zou je boek eens moeten lezen.
voel je je niet heel erg |”bekeken “als iemand je diepste gedachtes kan lezen?iemand die je niet kent?
hallo,
Heb je dit boek geschreven om zo je problemen te verwerken?
Nee. Ik zie de gebeurtenissen in mijn leven niet als een probleem. Het zijn alledaagse gebeurtenissen die veel mensen zullen herkennen. Daarnaast gaat het boek voornamelijk over een meisje die na de scheiding weer opnieuw alles gaat ontdekken, zoals daten en kijkt wat ze leuk vindt om te doen. Dit gaat gepaard met vele blunders. Een paar voorbeelden daarvan zijn:
- ze ontmoet de lookalike van haar held. Miriam is helemaal in de wolken en moet en zal met deze man in contact komen. Uiteindelijk lukt haar dit, ze gooit namelijk een fles met een briefje erin op zijn balkon. Als ze die stap eenmaal gezet heeft, ontdekt ze dat de man in kwestie niet helemaal is zoals ze gehoopt had…
- Ze heeft ook een date via een relatiesite. Zwaar zenuwachtig leeft ze ernaar toe, tot de bel gaat. Voor haar neus staat een jongen die in de verste verte nog niet lijkt op de foto’s die haar gestuurd zijn.
Hoi Eva, schrijf jij ook impulsief? Want vaak hoor je wel eens dat impulsieve schrijfsels de mooiste zinnen bevatten…
John: ik durf de weddenschap best aan te gaan en ik durf zelfs bijna te beweren dat ik impulsiever ben dan jij.
Patricia: Mijn verhalen zijn ontstaan naar aanleiding van gebeurtenissen in mijn leven. Toch komen ze vanuit het niets in me op. Als ik begin aan een verhaal weet ik zelf nog niet hoe het gaat lopen. Vaak lig ik ‘s nachts in bed (ja écht waar) en dan komt de eerste zin in mijn hoofd. Die schrijf ik op een kladblokje dat naast mijn bed ligt. De volgende dag ren ik naar mijn computer en begin te schrijven. In mijn hoofd zie ik een soort ‘film’ en dat beschrijf ik dan. Vrij impulsief dus
Groetjes Eva Krap
hoe ben je erop gekomen om een boek te gaan schrijven???
Tamara: Gedeeltelijk door mijn vader. Toen ik klein was, schreef hij verhaaltjes voor mij over heksen en dergelijke. Ik genoot daar zo ontzettend van en wil mensen hetzelfde gevoel geven, als wat hij mij toen gaf.
Toch heeft het nog een tijd geduurd voor ik er daadwerkelijk voor ging zitten. Tussendoor schreef ik voor mezelf wel verhalen, maar die waren niet voor een groter publiek bestemd. Tot ik ziek werd. Ik had ineens alle tijd van de wereld en ging nadenken wat ik nu echt met mijn leven wilde doen. Ik besloot mijn oude droom onder een laag stof vandaan te halen en begon met schrijven. Een paar maanden later was mijn eerste manuscript een feit. Ik heb het opgestuurd naar verschillende uitgevers, maar kreeg overal ‘nee’ te horen. Toen ben ik het objectief gaan lezen en zag zelf ook dat het voor lezers een oersaai boek betrof. Er moest meer humor inkomen, meer herkenbare situaties en het moest veel pakkender. Dat is gelukt, want vier maanden later had ik ineens een ‘ja’ te pakken en was Dagboek van een impulsief karakter een feit.
Als er een film gemaakt zou worden over jouw leven, wie zou je dan willen die jouw speelt?
Irma: Er zijn twee actrices. De eerste is Christina Ricci (ze speelde het meisje in de Adams Family). Ik vind haar een goede actrice en ik vermoed dat zij mijn emoties heel puur kan spelen.
De tweede is Lisa Kudrow (Phoebe uit Friends). De reden daarvan is dat Phoebe mijn bijnaam is, omdat ik zo op haar schijn te lijken. Zij zou mij dus erg goed kunnen spelen
voel je je niet heel erg ”bekeken “als iemand je diepste gedachtes kan lezen? iemand die je niet kent?
Nee. Ik ben een erg open persoon en vind het niet erg als mensen een kijkje krijgen in mijn leven. Mede omdat mensen zich erin kunnen herkennen. Wie heeft er geen blunders gemaakt bijvoorbeeld? Ik moet altijd erg om mezelf lachen en als ik mensen mee kan laten lachen om mijn acties vind ik juist erg leuk.
Maar ik heb bijvoorbeeld ook heel eerlijk omschreven hoe ik me voelde tijdens mijn vaders sterfbed. Hier kunnen mensen juist weer steun uithalen en weten dat er iemand is die begrijpt wat ze doormaken.
i ve been there,maar mijn gedachtes en gevoelens daarover zijn toch wel heel prive,het verlies van mn ouders.Maar ik uit die dingen op een andere manier[muzikaal]Ik vind het heel dapper dat je dat
durft.Ik hoop dat je boek goed verkoopt en dat je weer gezond wordt of blijft.
succes
john
In muziek kun je ook veel kwijt. Helaas heb ik twee linkerhanden wat betreft instrumenten, dus ik houd het lekker bij schrijven. Dank je wel voor je woorden.
Groetjes Eva
Waarover zou jij nog eens willen schrijven?
Vera: Ik zou heel graag nog eens een thriller schrijven. Eentje die de spanning echt vasthoudt en waarvan lezers zeggen: ‘Ik kon niet rusten voor ik wist hoe het afliep’.
Of een boek zoals Paulo Coelho, waar de symboliek en verborgen boodschappen in verborgen zitten.
Ik wil iedereen die een vraag heeft gesteld alvast bedanken. Echt heel leuk om dit te doen!
Groetjes Eva Krap
Hey Eva,
zou je ooit ook kinderboeken gaan schrijven?
Ik denk namelijk uit het bovenste verhaal, dat je ook dat heel erg goed zou kunnen.
Liefs,
Patricia
Patricia: Sterker nog, over een maand of twee komt mijn eerste kinderboek uit genaamd ‘Hoe dapper ben jij?’
Ow ja, dat is waar ook…
Dagboek van een impulsief karakter? Spaar me zeg.
Weet nu als omstander wat een borderliner is.
Deze mensen hebben die kenmerken. De eigen partners aan de kant zetten zonder reden, en gewoonweg val alles uit de duim zuigen. Tallozen zijn de dupe en ze laten een groot spoor gedupeerden achter velen. Zonder zelfs daarvoor
al hun eigen zaakjes te verbeteren c.q. fouten en gebruiken van anderen.
In een notendop. Agenda.
Het spijt me te bemerken dat jij negatieve ervaringen hebt met een impulsief karakter.
Maar niet alle impulsiviteit hoeft negatief te zijn. Je kan het ook van een zonnige en positieve kant bekijken. Zo hebben alle karaktereigenschappen een positieve en negatieve kant.
Groetjes
Ik ben het met je eens Eva…
Liefs,
Patricia
Hallo Eva
mijn vraag aan jouw is:
wat zou je aan jezelf vragen als jij in mijn schoenen stond
Ik ben wel benieuwd
groetjes Marije
Marije: dat is een erg goede vraag.
Waar ik benieuwd naar zou zijn is waar iemand inspiratie vandaan haalt.
Ook zou ik benieuwd zijn waarom iemand over de onderwerpen schrijft die in het boek staan, wat iemand ermee heeft, en hoe iemand erop kwam precies daarover te schrijven.
Groetjes Eva
Hoe lang doet u over een boek schrijven?
W. Davelaar: Dagboek van een impulsief karakter is in vier maanden tijd geschreven. Ik heb periodes dat het ene verhaal na het andere in me opkomt en dan schiet het allemaal goed op. Soms heb ik een week dat ik totaal geen inspiratie heb. In het begin frustreerde mij dit mateloos. Ik probeerde van alles, maar als ik dan toch ging schrijven kwam het nooit goed tot zijn recht. Ik heb nu geleerd om dan gewoon even geduld te hebben. De inspiratie komt snel weer terug en dan gaat alles weer automatisch.
Over Hoe dapper ben jij? heb ik een maand of drie gedaan.
Maar voor beide boeken geldt: het zijn dan de kladversies die nog vol spelfouten en dergelijke staan die er in mijn enthousiasme zijn ingeslopen. Om alles echt goed te hebben ben ik rustig weer een maand verder.
Hoi Eva, mijn vraag aan jou is:
Heeft het schrijven van dit boek jou geholpen met het verwerken van alle leuke en ook nare gebeurtenissen? Als een soort verwerkingsproces zeg maar.
Groetjes
Carolien: Het eerste manuscript wat ik schreef wel (die er niet doorgekomen is). Het was voor mij puur alles op een rijtje zetten wat er de afgelopen jaren was gebeurd. Maar dat was saai voor de lezer en ook eigenlijk wel heel erg persoonlijk.
De gebeurtenissen die in Dagboek van een impulsief karakter staan zijn, op vijf verhalen na, meer omschrijvingen van rampzalige dates en uit de hand gelopen hobbies. Het zijn gebeurtenissen die voor veel mensen herkenbaar zijn, daarom wilde ik ze ook opschrijven. De andere vijf verhalen gaan over mijn bevalling (humoristisch beschreven), mijn bruiloft (erg sarcastisch omschreven), mijn scheiding (niet door mezelf geschreven, was een interview door een bekend weekblad waar mijn ex man ook aan heeft meegewerkt) en het overlijden van mijn vader. Die vijf verhalen waren wel een soort van verwerken.
Een impulsief persoon, als jij, maakt vaak snel keuzes die achteraf de verkeerde blijken te zijn. Ik ben van mening dat je slechts spijt kunt krijgen van keuzes die je juist niet hebt gemaakt. Mijn vraag is dan, geheel tegen jouw natuur in: In welke situatie heb jij juist niet gekozen en heb jij nu spijt van?
Jacco: Ik vind het een erg goede vraag en je zet me meteen erg aan het denken.
Er is maar één ding waar ik spijt van heb en dat is dat ik nooit verder ben gegaan met toneel. Ik deed dit altijd bij amateurgezelschappen en had hier ontzettend veel plezier in. Het werd al snel een grote passie van mij. Toch ben ik hier op een gegeven moment mee gestopt en dat vind ik nog steeds erg jammer, vooral nu het lichamelijk niet meer haalbaar is.
Maar aan de andere kant: bestaat er wel zoiets als een verkeerde keuze? Ik vind persoonlijk dat je overal van leert. Welke keuze je ook maakt, het brengt je nieuwe wijsheid waarmee je weer verder kunt. Impulsief staat bij mij ook voor compleet je gevoel volgen.
Is het een opluchting om alles van je af te schrijven ?.
Met vriendelijke groet,
Anneliese de Waal
Annelies: Nee, meer een bevestiging van alles wat er gebeurt is. Het is meer een leuk naslagwerk voor later. Daarnaast is vrijwel alles in het boek aangedikt, opgeleukt of humoristischer gemaakt dan het was.
Groetjes
Hoi Eva,
ik ben wel beneuwd naar jouw meest impulsieve actie in je leven en hoe je daar achteraf op terugkeek.
Gr. Linda
Hi Eva,
Je schrijft toch een dagboek om dingen te uiten en het eventueel van je af te kunnen schrijven . Wat was voor jou de reden dat je jou dagboek liet uitgeven ?
Veel succes en alvast hele fijne dagen
Liefs Laura
Jij ook heel fijne dagen en bedankt voor je vraag!
Linda: Oei, daar vraag je me wat…
Ik kan om eerlijk te zijn niet kiezen. Ik heb zoveel acties ondernomen en allemaal hebben ze een betekenis voor mij.
Zo heb ik me ooit in een gekke bui ingeschreven voor een assertiviteitscursus. De eerste vijf minuten gingen nog wel, maar daarna moest ik in een kussen slaan en ertegen schelden. Het kussen stond volgens de leidster symbool voor de mensen je pijn hadden gedaan. Het werkte meer op mijn lachspieren, dan dat ik me nu daadwerkelijk verlicht voelde. Daarna moest ik als een oermens door de ruimte stampvoeten en vreemd geluiden maken. Ik ben na die ene dag nooit meer heen gegaan.
Als ik op al mijn acties terugkijk doe ik dat met een flinke lach. Ze hebben mijn leven leuk gemaakt, ik heb dingen gedaan waar ik in eerste instantie niet aan moest denken enzovoorts. Maar juist door dingen gewoon te doen, heb ik er ook levenservaringen bij. En ervaringen waar ik veel van heb geleerd.
Laura: De reden dat ik het liet uitgeven is omdat het fragmenten uit mijn leven zijn. Hier en daar dik ik het aan, leuk ik het op en zo kom ik elke keer tot een verhaal die een gebeurtenis weergeeft. Maar elke gebeurtenis is vrij universeel. Vrijwel alle mensen hebben afspraakjes, waarvan sommige bevallen en sommige totaal niet. Daarnaast heeft iedereen weleens dingen gedaan waarom je achteraf erg moet lachen. Ik besloot dit te delen met andere mensen. Om mensen te laten lachen, te laten zien dat het iedereen kan overkomen en dat je met zelfspot alles kan relativeren. Zo heb ik ooit een liefdesbrief geschreven aan een jongen op de middelbare school en de brief in zijn kluisje gestopt. In de pauze stond de hele school verzameld rond de deur van de kantine. Ik en mijn vriendinnen renden erheen om te kijken wat er aan de hand was. Op de deur zat mijn liefdesbrief geplakt en de hele school heeft hem uiteindelijk gelezen. Toen was dat een vreselijk moment. Ik durfde me zowat niet meer te vertonen. Maar nu, een paar jaar later, kijk ik er met ontzettend veel humor op terug. Dat is wat ik wil delen: hoe erg iets op dat moment ook lijkt, later zul je erom lachen en de herinnering koesteren op jouw manier.
Mijn vraag is, heb je ook schrijverscurssen gevolgd?
Elly: Nee, dat heb ik niet gedaan. Wel sta ik ingeschreven bij een site voor allerlei schrijvers (van hobbyschrijvers tot ervaren schrijvers). Daar heb ik veel geleerd, want deze mensen geven je handvaten en tips waar je zelf niet bij stilstaat. Op die manier zijn mijn verhalen alleen maar beter geworden, want ze leren je technieken die je anders nooit geweten had.
Hoi Eva,
Ik zie dat jij je boek hebt uitgegeven bij Freemusketeers. Heb je het zelf uitgegeven of draagt freemusketeers de kosten? Want ik las dat het bij hun uitgeverij op twee verschillende manieren kon.
Groet.
Clair: Ik heb het op de tweede manier gedaan. Maar je hebt evengoed kosten. Denk hierbij aan je boek onder een groter publiek onder de aandacht brengen en je hebt zelf veel verantwoordelijkheid.
Hoi Eva,
waarom heb je het dan niet bij andere uitgeverij geprobeerd? Een uitgeverij hoort volgens mij in jou te investeren. Daar horen geen kosten aan verbonden te zijn… ook niet als je het onder een groter publiek onder de aandacht willen brengen.
Hoi Clair,
Omdat ik hetzelfde had gedaan als ik bij een andere uitgever had gezeten. Ik heb het hier over kosten voor het zelf drukken van flyers (200 stuks) die mijn vriendinnen elders in het land onder ruitenwissers van auto’s hebben gestopt. Via mijn hyve heb ik een boek weggegeven en dat valt onder eigen verantwoordelijkheid. Zo bedoel ik het meer
wat is uw favo boek en waarom>
Kv v Kammen: HET van Stephen King is mijn favoriete boek. De kinderlijke onschuld. Hoe kinderen alles nog kunnen zien, wat volwassenen verloren hebben. Het ontroerende van een groepje echte vrienden die zichzelf de Loser club noemen, maar die nog zo echt zijn in hun zijn. De angsten, de moed, hoe de haat tegen homo’s zich kan ontwikkelen en hoe zorgwekkend dit is. Hoe volwassenen het kind in zichzelf terug moeten vinden. Ik kan uren doorgaan over dit boek.
In plaats van impulsief, niet gewoon te lief?
Hoi eva, heb jij dingen in je boek beschreven die jij zelf ook meegemaakt heb? heb je je eigen blunders beschreven?
Marlisa: ik krijg wel vaak te horen dat ik té lief ben. Ik ben iemand die altijd gelooft in het goede van een mens en daar ook vanuit gaat. Daardood ben ik soms hard onderuit gegaan, maar toch is het iets wat ik niet kwijt wil raken. Want het zorgt er ook voor dat ik altijd met een optimistische blik naar het leven blijf kijken.
Jessica: Ja, dat heb ik gedaan. De blunders uit het boek zijn me allemaal echt overkomen. Ik ben een ster in het maken ervan en sta er ook een beetje om bekend. Daarom mochten ze van mij niet ontbreken in dit boek.
Daardood? Soms moet ik even leren geduld te hebben en eerst te lezen wat ik typ, alvorens op ‘verzend’ te drukken
hoi eva!
je zegt zelf al dat spijt eigenlijk zonde van je tijd is,maar kun je iets noemen waarvan je achteraf denkt dat zou ik met alles wat ik nu weet echt niet zo aanpakken??
fijne feestdagen alvast!
groeten Krista
Hoi Krista,
Ja, meerdere dingen zou ik nu heel anders doen.
Maar dat is omdat ik nu de ervaring heb en weet wat bepaalde situaties je kunnen brengen.
Een voorbeeld daarvan is mijn studie sociaal pedagogisch werk. Deze studie paste niet bij mij, maar toch ben ik maar doorgegaan. Tot het uiteindelijk echt niet meer lukte. Achteraf gezien had ik veel eerder moeten stoppen. Toch heb ik geen spijt dat ik niet eerder ben gestopt. Hoe zwaar het laatste jaar ook was, het heeft me veel geleerd over mezelf en wie ik ben. Ik weet nu voor mezelf dat ik niet iemand ben die mensen géén aandacht kan geven, want in stages werd dit vrijwel onmogelijk gemaakt. Een praatje maken met je clienten? Daar was geen tijd voor. Ik vond dat echt afschuwelijk en heb constant in gevecht met mezelf gezeten. Wat ik ervan geleerd heb is dat ik, als ik met mensen samen ben, graag een luisterend oor biedt, ze van advies wil voorzien, objectief naar hun situaties kijk en van daaruit gericht meedenk aan hoe het aan te pakken. Zodoende weet ik waar mijn kwaliteiten en knelpunten liggen.
Jij ook fijne dagen!
Is je boek krap?
Is mijn vraag leuk? Woordspelingen zijn bijzonder vervelend, en deze ligt er ook nog eens dik boven op.
(Ik wil ook wel een boekje weg geven overigens. Of tig ik heb er 1000 namelijk en ben klein behuisd. Het gaat om Uitverkoort)
O ja maar ik krijg nimmer zoveel reacties als jij Eva, je bent al hartstikke bekend!
Hallo Willem,
Als je de defenitie opzoekt van het woord Krap vind ik het niet aansluiten op mijn boek, dus mijn antwoord is nee op je eerste vraag.
Of je vraag leuk is? Ja, hij is origineel. Woorspelingen kunnen heel leuk zijn, heel flauw zijn, heel lachwekkend zijn. Ligt er soms ook aan wie hem maakt en met welke intentie. Van jou kan ik het wel hebben
Bekend? *kijkt achterom* Oh, je hebt het echt over mij! Nee joh, bekend zeer zeker niet. Er zijn nog veel te veel mensen die niet van het bestaan van mijn boek weten en daar moet verandering in komen.
Goddank Eva,
Ik wil heel graag je boek winnen, dus moest ik iets origineels doen, wat wel verkeerd aan zou kunnen komen.
Je boek is natuurlijk verre van crap dat weet ik ook wel.
Hoe kom je dan aan zoveel reacties? Nee je bent al aardig op de goeie weg.
Kijk, dat is echt een leuke woordspeling. Die houd ik erin
Evan Krap schrijft geen crap
(gratis voor u)
Dank u voor deze slogan.
Hallo Eva
Ik ben eens verder gaan snuffelen op het net over je boek en over jou.
Er wordt nl geschreven dat je in de ziektewet zat toen je dit boek schreef.
Zelf ben ik chronisch pijnpatient en zijn boeken hier meer dan welkom.
Ik heb heel veel goede reacties gelezen over dit boek en ja ik zou hem graag willen winnen.
Over jouw ziekte tijdens die tijd ben ik niets tegengekomen, hopelijk was het van tijdelijke aard.
Hallo Yvonne,
Het is een erg lang verhaal, dus ik zal het zo kort mogelijk proberen te houden.
Drie jaar geleden werd bij mij de ziekte van Pfeiffer geconstateerd. Ik ging voor drie maanden de ziektewet in. Maar in plaats van beter, ging het elke dag weer een stukje slechter. Ik was vierentwintig uur per dag duizelig en kon steeds minder goed op mijn benen staan. Ongeveer een jaar na deze diagnose zakte ik met grote regelmaat door mijn benen. Ik ging van specialist naar specialist en niemand kon vinden wat ik had. Uiteindelijk kwamen ze erachter dat ik naast pfeiffer ook Hemochromatose heb. Dit is een erfelijke ziekte waarbij je lichaam teveel ijzer aanmaakt en het niet af kan voeren.
De enige oplossing was aderlaten (=halve liter bloed afnemen om zo het teveel aan ijzer eruit te krijgen). Mijn ijzer zakte weer naar normale waarden, maar nog steeds bleven de klachten. En in dat schuitje zit ik nu.
Dus eigenlijk weet ik, kortom, nog steeds niet wat er nu precies aan de hand is.
Hallo
Heb je je informatie gehaald bij jezelfd, was je vroeger ook impulsief, heb je dat uit een andere milieu gehaald, hoe ben je aan dat onderwerp gekomen?
bert
Hallo Bert,
Niets zo impulsief als mijn moeder. Ik heb het wat dat betreft niet uit een ander milieu.
De informatie is, zoals ik hierboven al zeg, voornamelijk gebaseerd op mijn eigen leven.
Ik ben aan dit onderwerp gekomen omdat mijn leven niet loopt in banen die echt vooruit gepland zijn, maar meer afhankelijk van mijn gevoel op dat moment.
Hoe zie jij je toekomst voor je?
Hallo Anne,
Ik kan er nog niet teveel over zeggen, maar voor de toekomst staan er een aantal leuke projecten op mij te wachten. Ik ben inmiddels met een paar bijzondere, begaafde en lieve mensen in contact gekomen en samen met hen zijn er ideetjes aan het ontstaan om dingen op te zetten.
Voor de rest plan ik eigenlijk nooit ver vooruit. Wat de toekomst mij verder zal brengen is nog een raadsel en dan vind ik heerlijk. Ik houd graag alles open, zodat alles nog mogelijk is.
Ik blijf voorlopig in ieder geval doorschrijven, maar wat er verder nog gaat gebeuren? Wie weet, ik heb er in ieder geval altijd zin in om te zien wat er op mijn pad komt!
Eva heeft de vraag van Marije beloond met haar boek! Marije gefeliciteerd! En de andere lezers krijgen allemaal weer een kans, want er komen weer nieuwe winacties aan. Blijf http://boeken.blog.nl dus goed in de gaten houden.
Ik wil bij deze iedereen bedanken voor het stellen van de vragen. Ik heb er ontzettend van genoten en er zaten echt heel goede vragen tussen. Het was dan ook een moeilijke keuze.
Marije, zodra jouw adres bekend is, stuur ik jou een exemplaar toe. Gefeliciteerd!
Heb je niet gewonnen? Neem anders een kijkje op http://evakrap.hyves.nl/
Er zijn vaak acties te vinden over mijn boek(en).
Allemaal alvast een geweldig oud en en nieuw en ik wens jullie allemaal een geweldig, gezond en gelukkig 2009 toe. Maak je dromen waar. Geloof ik jezelf en geef nooit op!
Groetjes Eva Krap
cashier intocomprar cialisexit closely the unmodified put an end to of agreement articulatecomprar cialis affray meet up forth map out after overtures to
Hallo,,,Ik lees erg veel,,vanalles,,dus wil graag je boek lezen,,en weet zekers dat je nog meer gaat schrijven nu je de smaak te pakken hebt,,tenminste dat hoop ik dan,,voor mij kunnen er niet genoeg schrijvers zijn,,,dusse,,,op naar je volgende boek,,,groetjes carienX
Hallo Carien,
Het klopt wat je zegt. Inmiddels zijn er nog twee boeken van mij uit, namelijk ‘Hoe dapper ben jij?’ (een kinderboek), ‘Hoezo… Jaloers?’ (een chicklit geschreven onder de naam Maniva) en komt in december dit jaar het vervolg op ‘Dagboek van een impulsief karakter’ uit.
Groetjes,
Eva
Geachte Mevrouw Krap,
Hoe kan ik u mijn nverkapte fanbrief rechtstreeks doen toekomen via de oude, vertrouwde Tante Pos, of per e-mail?
Met vriendelijke groeten,
Wouter Noordewier
Orpheuslaan 76
3438 VX Nieuwegein
Wow, Fantastisch artikel, het is zo handig voor mij, en je blog is zeer goed,
Ik heb veel geleerd van je blog hier, Blijf gaan, mijn vriend, ik zal een oogje houden ophet,