Boekenblog publiceerde eerder al een stukje over de nieuwste roman van Philip Snijder. En vandaag kun je dan ook het interview met de auteur zelf lezen. Waar komt het idee voor ‘Het geschenk’ eigenlijk vandaag?
“Het idee komt voort uit een persoonlijke ervaring die zich heeft afgespeeld in de laatste levensfase van mijn vader, die op zijn tweeënvijftigste is overleden na tien jaar ziek te zijn geweest. Toen zijn einde zeer dichtbij was gekomen, heeft hij een ontmoeting gehad met zijn eigen vader, met wie hij sinds zijn jonge jaren geen contact meer onderhield; dit ten gevolge van een conflict waarover hij mij, zijn zoon, nooit de feiten heeft gegeven. Toen mijn vader overleed, was ik midden twintig. Mijn grootvader, over wiens leven als paardenhandelaar en los werkman in Zuidoost-Groningen mijn vader mij in de loop van zijn leven wél veel had verteld, had ik nooit leren kennen.
De verzoenende ontmoeting tussen mijn vader en mijn grootvader stond in het licht van het feit dat mijn vader nog maar kort te leven had. De dag na die ontmoeting heeft mijn vader mij laten weten dat zijn diepste wens was om nog te beleven dat ik mijn grootvader in het bejaardenhuis zou gaan opzoeken om daarna mijn vader daarover verslag te doen. Ik heb dat beloofd. De uitvoering van die belofte heb ik uit lafheid en lamlendigheid in de weken en maanden daarna steeds uitgesteld. Als bij bezoeken in de Amsterdamse Valeriuskliniek mijn vader me hoopvol smekend aankeek, ontweek ik het onderwerp of verzon ik een uitvlucht. Met deze stand van zaken is hij een paar weken later gestorven.
Mijn nieuwe roman ‘Het geschenk’ heeft niet per se het hierboven beschrevene exact als decor. Maar de kern ervan komt er wel uit voort. Het boek draait om een door de hoofdfiguur (de kleinzoon) verzonnen verhaal, een verhaal over een ontmoeting met zijn grootvader, die níét heeft plaatsgevonden, maar die hij tot in de meest realistische details bedenkt en uitwerkt. Deze verzonnen ontmoeting is het ‘geschenk’ dat hij zijn vader op diens sterfbed wil aanbieden. Tijdens de verzonnen ontmoeting onthult de grootvader de kleinzoon iets groots en verborgens uit de familiegeschiedenis.”
Wat kunnen de lezers verwachten als ze uw boek aanschaffen?
“Een, naar ik hoop, pakkende en zorgvuldig geschreven roman, die speelt in één weekend, waarin we, dicht op de huid, de jonge hoofdpersoon volgen in zijn nogal ontspoorde bestaan in Amsterdam, ergens eind jaren zeventig. Op de zondag van dit bewogen weekend onderneemt hij, voor het eerst in zijn leven, de reis naar het geboortedorp van zijn stervende vader, het piepkleine Musselkanaal in Zuid-Groningen. Gaandeweg het weekend ontspint zich in zijn hoofd het verhaal dat hij zijn grootvader (die hij dus niet heeft ontmoet) in de mond legt. Dit – spannende – verhaal speelt in de Tweede Wereldoorlog. Terwijl de jongeman het verzint, leest de lezer het als een soort feuilleton in aparte tekststukken mee.”
Bent u een gedisciplineerde schrijver?
“Ik heb gemerkt dat mijn werkdiscipline in de jaren dat ik nu schrijf, aanzienlijk is verbeterd. Dat komt denk ik doordat je, als je wat meer hebt geschreven, gaat inzien hoe onvoorstelbaar belangrijk discipline is voor het schrijfproces. Je kan overstromen van talent en creativiteit, maar als je het niet kan opbrengen ‘te blijven zitten’, breng je met al dat talent natuurlijk niets tot stand. Om me te concentreren op het schrijven, moet ik helemaal alleen zijn, en moet er zo min mogelijk geluid mijn oren bereiken. Ik ben niet iemand die kan schrijven in een café, of ‘met een muziekje op’, zoals sommige collega’s schijnen te doen.”
Wat komt er nog meer van u aan?
“Tussen mijn eerste boek (‘Zondagsgeld‘, 2007) en mijn tweede (Retour Palermo, februari 2011) zat bijna vier jaar. Mijn nieuwe roman is deze maand verschenen, dus ruim één jaar na de vorige. Mijn streven is om vanaf nu ongeveer ieder jaar een nieuw boek uit te brengen. En ik hoop maar dat dat géén droom zal blijken te zijn.”
Welk boek ligt er momenteel op uw nachtkastje?
“Als ik schrijf, lees ik heel weinig, en zeker geen fictie. Een paar weken geleden heb ik het manuscript van Het geschenk ingeleverd bij mijn uitgever. Toen had ik dus weer de gelegenheid om te lezen. Ik weet niet precies waarom, maar het is er toen van gekomen dat ik in korte tijd alles van J.D. Salinger heb herlezen. Hij heeft maar een klein oeuvre achtergelaten, maar het is groots en diep menselijk werk. Dat vond ik in mijn puberteit (toen ik het leerde kennen), en dat vind ik nu nog steeds.”
[isbn]9789045802732[/isbn]
Lees ook:Ontdek Het geschenk van Philip Snijder
Lees ook:Cecelia Ahern schrijft weer een betoverende roman
Lees ook:Mailen met… Job Breemer ter Stege over Pontus
Lees ook:Ontdek Stallo, de nieuwe roman van Stefan Spjut
Lees ook:Heleen van Royen blij met succes De gelukkige huisvrouw