De Nederlands dichter, essayist en theoloog Willem Barnard (1920-2010) is in zijn woonplaats Utrecht overleden. Willem Barnard werd op 15 augustus 1920 in Rotterdam geboren. Hij publiceerde onder het pseudoniem Guillaume van der Graft meer dan twintig dichtbundels, alsook -onder zijn eigen naam- publicaties met teksten voortgekomen uit jarenlange liturgische praktijk. Hij geldt als een van de belangrijkste dichters zowel op het gebied van psalmvertalingen als nieuwe gezangen. Barnard, vader van dichter en schrijver Benno Barnard, is 90 jaar geworden.
In 1946 werd Barnard predikant in Hardenberg en debuteerde als dichter met de bundel ‘In exilio’. Zijn grote doorbraak beleefde Van der Graft in 1953 met de bundel ‘Vogels en vissen’. Aanvankelijk werd hij in een adem genoemd met generatiegenoten van Vijftig als Gerrit Kouwenaar en Simon Vinkenoog. Maar toch bleef Van der Graft een buitenstaander, iemand die meer wilde dan een experiment met vorm en klank alleen en zocht naar de diepere mythologische betekenis van de taal. Na Hardenberg is Barnard tot 1975 predikant geweest in Nijmegen, Amsterdam en het Gelderse Rozendaal. In die periode werkte hij in opdracht van de kerk als dichter en vertaler nauw samen met Martinus Nijhoff, Ad den Besten, J.W. Schulte Nordholt en Jan Wit. Het leidde tot een nieuwe psalmberijming die haar weg vond in het ‘Liedboek van de Kerken’ (1973). Ook nam hij een bijzondere plaats in als exegeet. Met name ‘Stille omgang’ (1992), waarin hij de bijbel op uiterst persoonlijke wijze bespiegelt, wordt in brede kring veel gelezen.
Willem Barnard was eredoctor aan de Universiteit Utrecht en Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw. Daarnaast ontving hij tal van literaire en maatschappelijke eerbewijzen waaronder de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs, de Pascalprijs en de Poëzieprijs van de stad Amsterdam.
In 1997 maakte Van der Graft als dichter een opmerkelijke comeback na de verschijning van het aan zijn overleden vrouw opgedragen ‘Onbereikbaar nabij’. Mede dankzij een indrukwekkend optreden tijdens de Nacht van de Poëzie in het voorjaar van 1998 maakte Van der Graft kennis met jonge dichters als Ruben van Gogh en Ingmar Heytze, die hem op hun beurt ontdekten. Het leidde tot nieuw werk dat – steeds vaker gericht op de liefde, de dood en de poëzie – zelf steeds soberder en kernachtiger werd.
Met ‘Praten tegen langzaam water’ (De Prom, 2007) maakte Van der Graft de balans op van zijn gehele oeuvre, uit de periode 1942-2006. Uit het werk selecteerde Van der Graft wat hij wilde overleveren.
Lees ook:C.C.S. Crone Prijs 2010 voor Guillaume van der Graft
Lees ook:Tsjêbbe Hettinga schrijft Gedichtendagbundel 2010
Lees ook:NK Poetry Slam winst Daan Doesborgh en Martijn Teerlinck
Lees ook:Optreden Ramsey Nasr op iPoetryLive (16 februari 2012)
Lees ook:Kira Wuck winnaar tiende NK Poetry Slam