Over de missie van de Nederlandse militairen in Uruzgan is al het nodige geschreven. Helaas overleefde een aantal jongens deze missie in Afghanistan niet. Daardoor is er veel kritiek. Maar hoe het er nu echt aan toe gaat daar kan alleen een militair vertellen die daar geweest is. Dat doet Niels Roelen in ‘Soldaat in Uruzgan’. Misschien komt die naam je bekend voor. Dat kan kloppen, want hij was in naam van Arnon Grunberg aanwezig bij de uitreiking van de Libris Literatuur Prijs. Is zijn boek ook zo geweldig dat hij daar volgend jaar ook staat?
“De Libris wordt het in ieder geval niet want die is alleen voor de categorie roman. In principe moet de lezer beoordelen of het boek een prijs verdient. Zelf ben ik erg tevreden over het resultaat. Het is denk ik een indringend verhaal en bij bepaalde stukken voel ik me weer helemaal terug in Afghanistan. De mensen die het tot nog toe hebben gelezen waren zeer onder de indruk en bescheidenheid is niet mijn sterkste kant dus we gaan er gewoon voor.”
Kun je iets meer over ‘Soldaat in Uruzgan’ vertellen?
“In het verhaal neemt Kapitein Vik de Wildt de lezer mee op zijn missie in Afghanistan. Het speelt zich af in de zomer van 2007, het zwaarste jaar dat de Nederlandse militairen in Afghanistan kenden. Door het lezen van het verhaal beleef je de missie zoals veel soldaten die beleven en zie je het Afghaanse land door de ogen van Vik. Je voelt de spanning maar ook het verlangen en de soms typisch militaire humor.”
Veel mensen hebben kritiek op de missie, moeten die jou boek ook lezen ?
“”Op grond van mijn twee reizen naar Afghanistan en op grond van de paar dagen die ik in de buurt van de schrijver van dit boek heb mogen doorbrengen durf ik te zeggen dat dit een eerlijk boek is.” Schrijft Grunberg in het voorwoord. En dat doet me goed ik heb geprobeerd een eerlijk verhaal over de beleving van de missie proberen te schrijven en dat is dus blijkbaar gelukt.
Voor mensen die tegen de missie zijn, ze zullen passages vinden op basis waarvan ze zich gesterkt zullen voelen in hun gelijk, ironisch genoeg zullen voorstanders dezelfde passages waarschijnlijk zullen gebruiken om aan te tonen dat de missie noodzakelijk is. Één van mijn pelotons is net terug uit het Afghanistan en de plaatsen waar wij in 2007 niet konden komen hebben zij zonder problemen vier maanden lang doorkruist dus er verandert in ieder geval veel in het gebied. Voor een echte oplossing is er meer nodig dan de inzet van militairen maar ook daar wordt hard aan gewerkt.”
Hoe kon je het schrijven combineren met je werk?
“Lastig, ik ben commandant van een eenheid met een druk programma en daarnaast volgde ik ook nog een opleiding. Tijdens de opleiding hebben mijn plaatsvervanger en de eskadronsopper, een belangrijke onderofficier, heel veel werk voor mij opgevangen waardoor ik in de avonduren en in de weekenden veel kon schrijven. Voor Annelies, Mareine en Ties was dat natuurlijk niet altijd even leuk.”
Missies zijn heel ingrijpend, werkt schrijven dan rustgevend?
“Voor mij werkte het rustgevend, ik heb er ook veel plezier aan beleefd. Het grappige is misschien wel dat toen het boek af was het voor mijn gevoel ook dicht ging maar voor de lezer gaat het nu pas open.”
Lees ook:Christ Klep presenteert boek over Uruzgan
Lees ook:Niels Roelen over Arnon Grunbergs Onze oom
Lees ook:Unieke verzameling van verhalen van Nederlandse veteranen
Lees ook:Nederland miskent de politieke realiteit in Afghanistan
Lees ook:Twitterende lezende BN’ers
Nou ik het boek eergisteren besteld bij Bol.com en heb het nu in huis en ben gelijk een stukje gaan lezen.
Toppy van wat ik tot nu toe heb gelezen en ook zo erg duidelijk en we kunnen nu na het lezen van dit boek een beetje een gevoel van hoe en wat daar met onze kanjers…toch.
Inmiddels hebben mijn vrienden het boek ook besteld en ik kan alleen zeggen Niels thankssss.
gr Blue
Beste Niels,
Ik heb het boek gekocht en in een middag uitgelezen. Mijn zoon zat in die tijd ook in Afghanistan; in Deh Rawod. Ik doe erg mijn best om enigszins te begrijpen en invoelen wat hij daar heeft meegemaakt; zelf praat hij er niet al te veel over. Ik heb heel veel aan het lezen van je boek gehad!! Bedankt!
Marleen
Beste Heer Ter Horst,
uw zoon heeft bij ons in de eenheid gezeten, 42 BVE. de stilte van vele jongens thuis is voor mij een belangrijke reden geweest om het verhaal op te schrijven. Reacties zoals die van u doen mij meer en meer beseffen dat het een goede keuze is geweest.
Niels Roelen
excuseer, zie nu pas dat het mevrouw ter Horst is
Fijn jullie reacties! Anderen die dit boek ook gelezen hebben, mogen natuurlijk allemaal reageren.
Ik vind het mooi om de reacties te lezen. Het doet me vooral goed dat de reden dat ik ben begonnen aan dit boek, duidelijk maken wat we daar deden en hoe we dat hebben beleefd voor iedereen, ook zo wordt ervaren.
Thx
Niels
Hai Niels,
Ik zal hier ook even een berichtje achterlaten. Ik zag je bij Knevel & vd Brink, heb het zelfs nog een paar x gekeken via uitzending gemist. Vandaag in het zonnetje je boek in 1 x uitgelezen. Ik miste alleen 2 hoofdstukken, Kreta en thuiskomst. Verder vond ik je verhalen heel herkenbaar, mijn complimenten.
Grtz Marco
Beste Marco,
thuiskomst en Kreta passen beter in het vervolg wat ik nog zou willen schrijven
Ik heb het boek vandaag in 1 ruk uitgelezen, binnen 7 uur had ik ‘m uit. Vond het boek erg indrukwekkend, vooral omdat ik veel familie en vrienden heb binnen defensie van wie er een aantal op uitzending zijn geweest. Ik vind het nu makkelijker te begrijpen wat ze hebben meegemaakt, ze willen er niet te veel over zeggen, wat ik nu dus kan begrijpen. Zeker een aanrader dit boek voor iedereen die familie/vrienden binnen defensie heeft.
Ik ga morgen gelijk naar de boekhandel om dit boek te kopen. Ben erg benieuwd. Vooral omdat ik ook bij het korps mariniers of de Luchtmobiele brigade wil gaan. Zal het lezen en mijn mening ook plaatsen
hoi niels
Ben blij dat je het boek hebt geschreven mijn jongste zoon gaat ook bij de landmacht en door het lezen van dit boek heb ik een goede indruk gekregen wat er zicg allemaal afspeeld daar in uruzgan.
Kon niet stoppen met lezen zeer indrukwekkend en informatief voor het thuisfront
Zelfs miijn zoon echt geen lezer weet niet hoe gauw hij het boek moet pakken
Wat mij betrefd mag je best een vervolg schrijven
gr Dora
Hoi Niels,
alles is herkenbaar, voelt alsof je er weer bent!
Familie en vrienden kopen het boek ook allemaal en snappen nou een “beetje” meer hoe onze uitzending is gegaan.
Top geschreven!
Dank!
Beste Niels
Net als bij mevr ter horst was ook mijn zoon in die tijd in Deh Rawod en ook hij verteld er weinig over, ook ik heb veel aan je boek gehad.
Maar zoals je schreef over Martijn Rosier en Roland Groen zo lees ik niets over Tim Hoogland die in de zelfde tijd daar was en is omgekomen?
Was jij toen inmiddels weer terug in kamp holland?
Verder mijn complimenten en succes bij de volgende missie, mijn zoon gaat in november weer.
Beste Heer/mevrouw Seelen,
ik was toen inderdaad weer terug in Tarin Kowt. Tim kende ik verder ook niet hij kwam uit Assen het 13e en wij uit Oirschot 42 BVE.
Ik heb zelf wel bij de rampceremonie gestaan maar direct daarna vertrokken we op patrouille. Het overleiden van Tim heeft wel diepe indruk op mij gemaakt omdat ik denk dat hij in vergelijkbare omstandigheden heeft moeten vechten als wij een week eerder op Sjingola.
Niels
Inmiddels heb ik het boek ook gelezen en ik kan het alleen maar eens zijn met de voorgaande reacties. Niels heeft een indrukwekkend boek geschreven. Een boek dat een kijkje geeft achter de schermen bij de missie van ‘onze’ jongens en meisjes in Uruzgan. Met name voor familieleden, vrienden en bekenden van militairen vind ik dit echt een aanrader.
Hallo Niels, heb je boek met grote interesse gelezen. Mijn man was voor zijn overlijden intendanser bij de genie en is 2 keer naar Afghanistan geweest. Ben nooit zo bang geweest want hij hoefde dus ook nooit het kamp af en was bezig om samen met de genisten de boel op te bouwen. Er zijn gelukkig ook wel wat hekenbare dingen,maar wat jullie doen is toch echt ontzettend gevaarlijk. Ik blijf respect hebben voor wat jullie doen, zaols ik ook altijd respect had voor wat mjn man gedaan heeft. Ik ben echt blij dat ik dit boek gelezen heb. Succes met volgende missies.
Beste Hennie,
dank voor je mooie reactie. Ik denk dat iedereen die naar Afghanistan of een andere missie gaat bijzonder werk doet ongeacht zijn rang of functie. Dat alleen al is een bijzondere herinnering
Niels
Beste Niels,
Wil je contact met me opnemen ivm een boekbespreking?
Vriendelijke groet, Willie
beste Willie,
kun je me dan even een mail sturen op mijn hotmail: [email protected]
Dank je
Niels
Hallo Niels,
ik ben erg blij dat je dit boek hebt geschreven! Mijn vriend zit er nu. Dank je dat je zo helder, eerlijk en vooral ook nuchter de omstandigheden hebt beschreven. Je boek maakt dat ik nog meer begrip, respect en bewondering heb voor onze militairen. En je geeft de mensen de kans om ruimdenkender te worden. Het geeft inzicht in de omstandigheden, de aparte band die er ontstaat tussen de militairen en hoe het voor hen kan zijn.
Ik wens je veel geluk en wijsheid met volgende missies!
Beste Judith,
heel veel sterkte voor jou en je vriend. Thuisfront zijn is zeker niet makkelijk.
Niels
Niels, bedankt weer voor al je reacties.
Zou ook grraag een boek willen uitbrengen.Kan je me me misschien helpen met een begin.
Ben door een camara man door verwezen naar jou.
Ik heb ook een film van mijn roots naar mijn geboorte plaats.Kan je me helpen?
Liefs en groetjes
Beste Schouten, richt je deze vraag aan Niels of aan mij als redacteur van http://boeken.blog.nl?
Hey Niels,zeer goed boek.
Ik ben nu opgenomen in Utrecht MGGZ.
Ik heb gehoord dat je volgende week bij Daan op bezoek komt.
Kan je even je boek ondertekenen.
Ik kan je trouwens niet meer bij me vinden op Hyves.
Groeten van Cornelis (Gijs) van Berkel
We hebben samen in Iguazu gezeten.
Jammer dat voor jullie niet geldt: een man een man, een woord een woord.
Groetjes
Beste Yvon,
mail ons even op [email protected] voor ons geldt die kreet zeker wel. Er gaat denk ik even iets mis.
Niels