De trailer van ‘Kamermensen’ van Annemarie de Gee heb je natuurlijk vrijdag al bekeken op Boekenblog. Nu ook een interview met de schrijfster. Ze vertelt meer over haar debuut.
“De korte verhalen in Kamermensen spelen zich allemaal af in dezelfde hotelkamer. Uiteenlopende figuren checken in, om na een bizarre, overrompelende nacht plaats te maken voor nieuwe gasten.”
“Ik wilde graag een simpel boek schrijven. Niet simpel in de zin van ‘niet nadenken,’ maar ik zocht een vast vertrekpunt voor mijn verhalen. Vanuit daar kon ik naar hartenlust fantaseren en de absurdheid van de menselijke geest makkelijk uitbouwen tot gigantische proporties. De hotelkamer werd een decor, een wereld waarin iedereen zich, soms bewust maar veel vaker onbewust, opsluit. De karavaan aan gasten dolen ieder op hun eigen manier rond in dezelfde kamer, en bevechten de zwarte kanten van de eigen ziel.”
Wat kunnen de lezers verwachten van uw boek?
“Poëtische, rauwe, woeste scènes. De personages in mijn boek proberen aan zichzelf te ontsnappen en hebben daar alles voor over. De lezers kunnen een nauw verband tussen de verschillende verhalen verwachten, een trip, maar ook humor en veel intense levensvreugde!”
Hoe gaat u te werk?
“Het contrast tussen het ‘echte’ leven en het leven achter een laptop is enorm – ik denk dat iedere schrijver dat kan beamen. Als ik achter mijn toetsenbord zit ben ik constant in strijd met mezelf, de ruimte verkleint zich tot mijn hoofd en mijn vingers, en de letters die in Word verschijnen. Het is heerlijk overzichtelijk, en tegelijkertijd ook grenzeloos omdat ik me voor even God waan. Als ik dus eenmaal op stoom ben laat ik me niet zo makkelijk afleiden van het schrijven en ervaar ik de worsteling van het komen tot tekst, als heel fijn.”
“Dat afleiden tijdens een schrijfproces zit voor mij vooral in het dagelijkse leven. Ik vind het lastig de prikkels buiten te laten, om het kassameisje van de Albert Heijn niet naar binnen te laten komen, om kijvende mensen te passeren, om mijn vrienden niet te bellen als ik me me rot voel, om de helpdesk van KPN niet kapot te willen schieten als digitale televisie het niet doet. Zeker nu Kamermensen verschenen is, en ik mag voorlezen op festivals of boekhandels, valt die buitenwereld me best rauw op mijn dak. De tekst kwam tot stand door afzondering – afgezien van mijn geduldige, zeurende redacteur – en naïviteit. Dat naïeve, wat volgens mij heel belangrijk is als je iets nieuws probeert te maken, is moeilijk vast te houden als je de KPN helpdesk aan de lijn hebt. Naïviteit kun je ook niet behouden als je je boek uiteindelijk presenteert aan de buitenwereld. Dan moeten er nieuwe, beschrijvende woorden komen, een performance, een plan van aanpak voor pers en media. Ook heel leuk en waardevol, maar dat deel heeft een heel andere vibe dan het daadwerkelijk schrijven van een boek.”
Wat komt er nog meer van u aan?
“Twee nieuwe toneelstukken, en wellicht een serie van ‘Kamermensen‘. Samen met een goeie filmregisseur zijn we bezig een pilotaflevering te maken van een van de verhalen. Dat wordt spannend! En ik hoop ook een nieuw boek, als de uitgeverij het tenminste nog ziet zitten!”
Welk boek ligt er momenteel op uw nachtkastje?
“Op mijn nachtkastje ligt nu ‘Saturday‘, van Ian McEwan. Eerlijk gezegd ben ik er net aan begonnen, dus ik kan er nog niet veel over zeggen. Maar ik vond ‘On Chesil Beach‘ – van dezelfde auteur – zó mooi, dat ik ‘Saturday’ meteen heb aangeschaft. Ik hou van zijn prachtige taalgebruik en de subtiele details van zijn beschrijvingen. En het simpele uitgangspunt van één huwelijksnacht (‘On Chesil Beach‘) of één dag in de week, (‘Saturday‘) gevat in een roman, spreekt mij vanzelfsprekend erg aan.”
“Ik bewonder Roald Dahl, die voor mij de ultieme verhalenverteller is. Hoe minder je bent voorbereid op zijn verhalen, hoe prachtiger het is. Lezen dus!”
[isbn]9789020412154[/isbn]
Lees ook:Mailen met Marian Mudder
Lees ook:Mailen met ‘Soldaat in Uruzgan’ Niels Roelen
Lees ook:Mailen met… Carlijn Vis over Vrij spel
Lees ook:Mailen met… Mirjam Brandenburg over Vondelingen
Lees ook:Mailen met Judith Webber over Kies en ze kiezen jou