Dat de PVV net als de christelijke partijen in de Tweede Kamer voorstander is van het verlagen van de abortusgrens was al langer bekend. De fractie beraadt zich nog over een interne notitie over de abortuspraktijk. In het boek ‘Echo – Prenataal onderzoek en keuzevrijheid’ van journalist Maarten Slagboom, dat vandaag verschijnt, doet PVV-Kamerlid Karen Gerbrands alvast een boekje open. Binnen de fractie leeft het idee om de abortuspraktijk radicaal te wijzigen. Niet langer moet de vrouw zelf bepalen of een abortus is toegestaan, stelt Gerbrands voor. Haar arts moet voortaan bepalen of ze wel een geldend motief heeft.
“Ik vind dat er een medische afweging gemaakt moet worden of een zwangerschap al dan niet afgebroken mag worden”, zegt Karen Gerbrands, woordvoerder medische ethiek van de partij, in het boek van Slagboom. “Een zwaar gehandicapt kind, het is niet leuk, maar er zijn genoeg gehandicapte kinderen die best een goed leven hebben. Het criterium moet zijn: kan het kind een leven zonder al te veel pijn en ellende leiden? De beroepsgroep moet bepalen in welk geval er wel, en in welk geval er geen voldoende reden is voor abortus.”
Daarmee stelt het Kamerlid een fundamentele wetswijziging voor. De kern van de Abortuswet, in 1981 na moeizaam onderhandelen tussen VVD en CDA tot stand gekomen, is dat een ‘noodsituatie’ altijd een geldend motief is en dat het uiteindelijk de vrouw zelf is die bepaalt of er sprake is van een noodsituatie. Gerbrands in het boek ‘Echo’: “Artsen zouden een lijst moeten opstellen. Als ouders dan te horen krijgen dat hun kind geen aandoening heeft die ernstig genoeg is voor abortus, dan hebben ze gewoon voor hun kind te zorgen. Dan moeten ze verantwoordelijkheid nemen voor het feit dat ze zwanger zijn geworden. Zelfbeschikking is mooi, maar verantwoordelijkheid ook. Ik vind dus dat het begrip ‘noodsituatie’ ingeperkt moet worden. Het moet duidelijk zijn wat we als een geldige noodsituatie beschouwen, en wat niet. Ik realiseer mij dat dit niet van de ene op de andere dag geregeld is, maar ik denk dat de beroepsgroep hierover toch tot consensus moet kunnen komen.”
In ‘Echo’ interviewt Maarten Slagboom artsen, politici, wetenschappers en andere betrokkenen over de keuze waarvoor ouders gesteld worden als uit prenataal onderzoek blijkt dat hun kind ernstig gehandicapt geboren zal worden. Hij legt bloot hoe het samenspel van voortschrijdende technologie, politieke compromissen en overtuigingen van medisch specialisten en ethici steeds meer ouders voor ingewikkelde dilemma’s plaatst.
[isbn]9789045704586[/isbn]
Lees ook:Abortusgrens omlaag?
Lees ook:Breek je de zwangerschap af als je kindje gehandicapt is?
Lees ook:Bescherm je kind tegen seksueel misbruik
Lees ook:Boekenblog leest Alcoholvrije puber
Lees ook:Corry Konings openhartig over abortus in biografie
Ik ben het hier helemaal mee eens, al zou ik het iets uitgebreider nemen. Naar mijn mening is het slechts gerechtvaardigd om een abortus te plegen wanneer er sprake is van een levensbedreigende situatie (voor moeder en/of kind), (gedwongen) incest of een verkrachting. In alle andere situaties: als je je volwassen genoeg voelt om tussen de lakens te duiken, moet je ook volwassen genoeg zijn om de eventuele gevolgen daarvan te dragen.
Kanttekening is wel dat mannen natuurlijk nog sneller de benen kunnen en zullen nemen. Er zal dus ook iets geregeld moeten gaan worden voor alleenstaande moeders, want ik spreek uit ervaring als ik zeg dat dat niet altijd even makkelijk is.
Met de PVV gaan we dus terug naar de middeleeuwen en het onderdrukken van de vrouw. Op ethisch vlak zijn ze dus geen cent beter dan de islam waar ze zo tegen ageren.
De keuze voor abortis moet iemand volledig zelf kunnen beslissen, dat kan niet anders in een vrij land.
Het is belachelijk als je niet eens meer over je eigen lichaam kunt beslissen. Een zwangerschap is een heftige ervaring en een bevalling iets zeer pijnlijks. Als je dat als vrouw niet wil dan moet je dat kunnen voorkomen. Die foetus heeft geen recht daar te zijn zonder nadrukkelijke toestemming van die vrouw. Die toestemming is er alleen als er bewust gekozen wordt voor een kind.
Je kunt alleen gelijkwaardigheid tussen man en vrouw hebben als abortis iets is waar je zelf over kunt kiezen. Zonder abortis is dat er niet. De man kan er vandoor gaan en dan blijft de vrouw alleen achter het een kind en haar leven verpest.
Een ongelukje kan voorkomen, ook als je andere maatregelen neemt.
Een condoom kan scheuren, de pil werkt niet 100% en de morning-afterpil werkt alleen de dag erna. Sterilisatie kan maar is niet handig als je in een latere fase van je leven wel kinderen wilt.
Een foetus is geen mens maar een hoopje DNA. Je kunt het pas een levend wezen noemen als het zelfstandig kan leven en alle lichaamsfuncties werken. En dus niet afhankelijk is van aanwezig zijn in de baarmoeder om te blijven leven. Pas na geboorte is het een mens.
Een vogelei is ook (nog) geen vogel maar een ei.
Als abortis moord is dan is masturberen of veilige seks dat ook want dan gaan de zaadcellen (die ooit mens hadden kunnen worden als ze in een eicel terecht zouden komen) dood.
Als je abortis verbied of moeilijker maakt dan gebeurd het illigaal met meer kans op complicaties.
Of het kind wordt verwaarloost omdat het nou eenmaal ongewenst is.
Het hebben van kinderen moet een keuze zijn, zo voorkom je mishandeling en verwaarlozing van kinderen.
Ook verpest het de levens van de jonge ouders die vaak te jong zijn en niet in staat een kind op te voeden. De kans dat deze ouders bij elkaar blijven is dan ook nog eens zeer klein. Dat kind kan dan nooit een goed leven krijgen. Een kind hoort 2 ouders te hebben. Kinderen uit gebroken gezinnen komen vaker fout terecht.
Iedereen heeft een andere mening over abortis daarom moet iedereen zelf kunnen bepalen of hij er aan doet of niet. In een vrij land kan het niet anders dan dat abortis legaal is.
Als abortis illegaal is wordt de religieuze wil van de tegenstanders opgedwongen op de voorstanders. Als abortis legaal is dan is dat niet het geval. Iemand die tegen abortis is wordt immers niet gedwongen om abortis te plegen.
Voor de vrouw is het een straf als ze een ongewenst kind moet dragen en moet bevallen. En als je dan jong bent is ook nog eens je leven voorbij.
Voor de man is het ook niet leuk als je ergens een kind rond hebt lopen terwijl je er nog niet aan toe bent. Al heb je de mogelijkheid om weg te gaan, dan nog is er de mogelijkheid dat dat kind ineens voor je deur staat jaren later omdat deze het recht heeft zijn vader op te zoeken.
Daarom zou ik willen stellen dat als 1 van de 2 toekomstige ouders geen kind wil dat de zwangerschap wordt afgebroken. Ook als de ander het daar niet mee eens is. Als die ander wel een kind is kan deze daarvoor immers een andere partner (of donor) zoeken.
Ik wil absoluut geen kinderen. Ik wil me eigenlijk laten steriliseren maar mijn huidige zorgverzekering vergoed dat niet.
Ik heb momenteel geen partner maar heb ik die wel en ze raakt zwanger dan stel ik haar voor de keuze dat ze of abortis pleegt of mij kwijt is. Ik kan niet goed tegen kinderen om me heen dus het is voor mij niet mogelijk in 1 huis te leven met een kind.
Maar de kans dat ik een partner heb die tegen abortis is zeer klein want ik zal niet snel een relatie beginnen met een vrouw die zeer religieus is.
Ik zou abortis zien als laatste redmiddel. Bijvoorbeeld als condoom scheurt of de pil niet werkt en je te laat bent voor morning-after pil.
Ik zie het niet als voorbehoedsmiddel en niemand zal het zo gebruiken. Abortis is toch wel een ingrijpende ingreep dus niet iets dat je zomaar doet.
De morning-after pil en de anti-conceptiepil zouden in apotheek/drogist verkrijgbaar moeten zijn, dus zonder huisarts. Ook een abortis-pil zou bij apotheek/drogist aanwezig moeten zijn.
Aanvulling:
Abortis moet volledig uit het wetboek van strafrecht zodat iedereen zelf de keuze kan maken.