“Terwijl ik mijn ogen moeizaam open doe zie ik een lieve, wat oudere vrouw in het wit naast me staan. Ze draagt een naambordje. Hebben ze in de hemel naambordjes? Ik probeer te lezen wat er staat, maar de letters dansen voor mijn ogen. Ze zegt dat de operatie goed gelukt is en dat ik op de recovery-room lig. Dus het is al achter de rug? Mijn hand glijdt over mijn buik. En ja, daar aan de rechterkant net onder mijn navel voel ik iets wat er eerst nog niet zat. Ik word helemaal blij van binnen. Eindelijk is het vechten voorbij.”
Als veertienjarig meisje wordt Eliene Roelse (1981) ziek en er volgt een lange zoektocht naar wat haar mankeert. In dit boek vertelt ze over de banketbakkersopleiding, die leuke zaalarts, haar kat Binky en het concert waar ze helemaal vooraan stond, maar ook over haar onzekerheden, strijd, te weinig lepels en vervelende onderzoeken door artsen in witte jassen. Ze blijft positief en vecht voor een gezonde toekomst. Zelfs als ze alles om haar heen verliest.
Op haar 22ste krijgt ze na jaren ziekte een stoma en dat ziet ze als een tweede kans. Eliene is de oprichtster van Stichting Stomaatje, dat het taboe rondom stoma’s wil doorbreken. Ze debuteert met dit boek.
[isbn]9789065232458[/isbn]
Lees ook:Anorexia, de duivel op mijn schouder
Lees ook:Ver van mijn bed van Antoinette Vlieger
Lees ook:De second opinion van Michael Palmer
Lees ook:Wil je met mij scheiden?
Lees ook:Het geniale dagboek van een superpuber