Ontlasting, uitwerpselen, drollen, poep. Het woord verandert. Maar de reactie die het bij de meeste mensen oproept, verandert niet. Met het nieuwe nummer ‘Poep. Een overlevingsgids’ kijkt COLORS recht in de toiletten om een onderwerp te onderzoeken dat nog steeds taboe is: poep is iets waar we meestal aan voorbijgaan, wat we niet belangrijk vinden en waar we terughoudend over zijn. We doen het achter gesloten deuren en praten er niet over in gezelschap.
In Japan hebben toiletten in minder dan een eeuw een revolutie doorgemaakt: dankzij de verwarmde toiletbril en ingebouwde bidet zijn deze toiletten gewilde hightech objecten geworden. En dat terwijl tegenwoordig ongeveer tweederde van de wereldbevolking geen wc of latrine heeft. Zij doen hun behoefte in de openlucht, op straat of in velden en besmetten daarmee waterbronnen en voedsel. Voor degenen die een toilet hebben, is diarree slechts een darmvirus. Maar jaarlijks overlijden er meer mensen aan diarree dan aan aids, malaria en tuberculose samen.
Poep kan een massavernietigingswapen zijn en een ramp voor biologische vervuiling. Maar het is ook een brandstof of een meststof en kan gebruikt worden voor verwarming, voeding en verzorging. In de gevangenis van Butare (Rwanda), worden daarentegen de uitwerpselen van de gevangenen behandeld en in biogas omgezet. Met behulp van biogas wordt hun avondeten gekookt.
Toch is het eenvoudig om poep ongevaarlijk te maken. Virginia Chumacero vraagt de inwoners van Aramasi (Bolivia) om haar een rondleiding door het dorp te geven, als een gewone toerist. Ze stopt met hen bij de plaatsen waar zij hun behoeften doen en legt hun uit wat er gebeurt als een vlieg eerst op hun ontlasting gaat zitten en vervolgens naar het bord vliegt waarvan ze aan het eten zijn. Virginia is een van de duizenden sociale hulpverleners die de toepassing garanderen van de Community-led Total Sanitation (CLTS). Deze methode is in 1999 in Bangladesh bedacht en behaalt zeer goede resultaten in de verspreiding van toiletvoorzieningen daar waar ze nog niet worden gebruikt.
In Christchurch (Nieuw-Zeeland) zorgde de aardbeving in 2011 ervoor dat alle wc’s in de stad niet meer gebruikt konden worden. De inwoners hebben zich derhalve moeten redden met een emmer, een kuil in de tuin en een beetje creativiteit. Het resultaat: een zeer vermakelijke verzameling van bij elkaar geraapte wc’s, die ook tot een internetsite hebben geleid op www.showusyourlongdrop.co.nz.
Wat anale hygiëne betreft, is de wereld verdeeld in ‘vegers’ en ‘wassers’. De ene helft van de wereld gebruikt toiletpapier om zich schoon te maken en de andere helft water. Voor de wassers staat het schoonmaken met toiletpapier gelijk aan het wassen van het gehele lichaam met toiletpapier. De vegers zien toiletpapier als een praktische manier om je handen schoon te houden. Met een omzet van 15 miljard dollar per jaar lijkt het voor de multinationals in toiletpapier niet de bedoeling dat deze culturele verschillen veranderen.
Het geloof vraagt ook om een bepaalde hygiëne. Bijna alle religies hebben regels die gelovigen moeten opvolgen om schoon en zuiver te zijn voor het gebed. Voor de jaina’s is het bijvoorbeeld beter om de toiletten thuis te gebruiken: nadat ze hun behoeften hebben gedaan, moeten ze eerst hun kleren goed wassen voordat ze een tempel mogen betreden. Boeddhisten moeten daarentegen de tijd die ze nodig hebben voor de ontlasting, gebruiken voor meditatie. De Hadith, de woorden van de Profeet, schrijft voor dat een goede moslim al zijn ringen moet afdoen voordat hij naar een latrine gaat, dat hij zijn gezicht of rug nooit naar Mekka mag richten, dat hij zich met een oneven aantal stenen moet afvegen en zijn intieme delen grondig moet wassen zodra hij weer buiten is.
Van alle volken hebben de Chinezen waarschijnlijk de beste verhouding met hun uitwerpselen: sinds 4.000 jaar wordt poep op het platteland gebruikt, in het Chinese pantheon bestaan godinnen van het toilet en de belangrijkste boekhandels in Peking hebben een compleet schap gewijd aan de toiletcultuur. Het respect dat de Chinezen voor uitwerpselen hebben, is ook van toepassing op de werknemers in de sector. In 1959 had Shi Chuanxiang, aangesteld om po’s te legen, de eer om een publieke toespraak te houden op de Nationale Conferentie van Helden van de Communistische Partij. 50 jaar later krijgt Li Ying, 31 jaar, de 1 mei Medaille van de Arbeid, een van de belangrijkste onderscheidingen die een Chinese werknemer zich kan wensen. Zij is waarschijnlijk de beroemdste schoonmakerster van openbare toiletten van heel China.
Ga voor meer informatie naar: http://www.colorsmagazine.com/.
Lees ook:Horrorverhaal van Koji Suzuki op toiletpapier
Lees ook:Eerste Nederlandstalige 4D-prentenboek met geur
Lees ook:Oud-wielrenner Steven Rooks geeft dopinggebruik tijdens Tour de France toe
Lees ook:Nieuwste werk van Jules Deelder
Lees ook:Hafid Bouazza maakt Arabische literatuur toegankelijk