“‘Knopen in je touw’ is ontstaan uit boosheid, uit onmacht. Onze zoon is 7 jaar lang verschrikkelijk gepest op school. Heel lang zelfs zonder dat iemand dat in de gaten had. Hij is mishandeld, vernederd, getreiterd en gepest. Uit woede hierover ben ik een boek gaan schrijven. Voor mij om mijn boosheid te kunnen verwerken, voor onze zoon om hem te laten zien dat we iets wilden doen en voor de duizenden andere kinderen en volwassenen om aandacht te vragen voor dit probleem”, aan het woord is Kirstin Rozema-Engeman (1967). Schrijven zit haar in het bloed.
Kirstin is gezinsmanager, getrouwd en ze heeft twee kinderen, een zoon en een dochter. “Wij zijn woonachtig in het Oosten van het land. Ik ben een optimist van nature, zeer doortastend, altijd bezig en heb veel gevoel voor humor. Het schrijven zit me in het bloed: al vanaf de basisschool schreef ik verhaaltjes en dat is eigenlijk uitgegroeid tot een uit de hand gelopen hobby. Een geur, foto, liedje op de radio of zelfs een zin kan me al aan nieuwe ideeën helpen.”
Maar ook uit woede schrijft ze, zoals ze eerder over ‘Knopen in je touw’ vertelde. “Dit boek gaat over de 10-jarige Floor, die op school gepest wordt. Ze worstelt haar dagen op school door om vervolgens in een huiselijke situatie terug te komen die ook zwaar te wensen over laat. Haar vader en moeder hebben vaak ruzie om de kleinste dingen en Floor wordt vooral gezien als “lastig” en ze zit haar vader al heel gauw in de weg. Een onhoudbare situatie, tot haar vader besluit dat het anders moet. Om rust te vinden koopt hij een chalet op een camping in Haaksbergen. Floors moeder is het hier niet mee eens maar haar vader zet door en gaat samen met Floor naar Haaksbergen om het chalet te bekijken en de aankoop te doen. Op de camping vindt Floor die dag haar eerste echte vriendin: Anniek. Anniek blijkt de kleindochter te zijn van de beheerders van de camping en heeft ook een pestverleden. Een warme vriendschap ontstaat die zomer. Maar met de koop van het chalet is de situatie nog niet opgelost. Floors moeder blijkt een verschrikkelijk geheim te hebben. Floors vader wordt op een nacht verschrikkelijk ziek en Floor probeert uit alle macht een manier te vinden om haar problemen op te lossen. Daarbij krijgt ze hulp van tante Marie, de oma van Anniek. Samen proberen ze de knopen in het touw van Floor, de problemen die ze heeft, op te lossen.”
Klinkt allemaal erg heftig, maar Kirstin verzekerd ons dat er ook ruimte is voor een vrolijke noot. Daarnaast is het boek heel toegankelijk geschreven, zodat kinderen uit de bovenbouw alles begrijpen en zich ook in de wereld van Floor kunnen verplaatsen. De schrijfster raadt dit boek aan, omdat kinderen die gepest worden nu ontdekken dat ze er niet alleen voor staan. “De boodschap van het boek is eigenlijk dat je het niet alleen kunt oplossen. Je moet altijd hulp inroepen, van wie dan ook. Niemand kan aan je neus zien dat je gepest wordt. Praat erover, met zoveel mogelijk mensen. Schaam je niet! Pesten is nooit, maar dan ook echt nooit je eigen schuld.”
Inmiddels is deel twee al in de maak. “In deel 2 gaan we iets dieper in op wat er kan gebeuren. Het boek is overigens niet auto-biografisch. Het gaat “Koorddansen” heten en zal dit jaar gepubliceerd worden. Daarnaast is er ook de officiële website, te weten www.knopeninjetouw.nl. Op die site kun je reacties en recensies lezen van mensen die het boek al gelezen hebben. Je vindt er links naar hulpinstanties en je vindt er ook een link naar de uitgever, waar je het boek kunt bestellen. Er is ook een hyvepagina over “Knopen in je touw”. Dat gaat over het boek, maar voornamelijk over pesten. Hier kun je je verhaal kwijt en je kunt er verhalen lezen van ander mensen.”
Met dit boek behaalde de schrijfster de finale van de Nieuwe Schrijversprijs.
Lees ook:Mailen met… Renee van Amstel over De Overgave van Floor (+ Win!)
Lees ook:Wereldalfabetiseringsdag: aandacht voor lezen en schrijven
Lees ook:Broze snippers van intense leven Floor van der Wal
Lees ook:Birger Baug neemt literaire wraak op pesters
Lees ook:Verdieping X, razendspannende thriller van Kim Moelands
Dit boek zouden ze op iedere basisschool in bijv groep 7 aan de kinderen moeten laten lezen. Dan weten pesters waar ze mee bezig zijn, de gepeste kinderen weten dat ze er niet alleen voor staan. En samen kunnen ze aan de bel trekken tot wellicht een betere samenleving.
Ook voor ouders kan het een erhelderende blik geven. Kirstin succes met je boek!
Tweede poging. Eerste lukte niet.
Dit is een heel goed jeugdboek!
Zou verplichte kost moeten zijn voor de bovenbouw van de lagere scholen!
Ben zelf vroeger ook alleen maar gepest en ondervind daar soms nóg de gevolgen van.
Pesten… ik zie daar écht het nut niet van in!!
Ik hoop dat dit boek (en het vervolg uiteraard ook) landelijke bekendheid krijgt, zodat er grote actie ondernomen kan gaan worden tegen het pesten!
Héél veel succes!!